عباس اشرفی
چکیده
دعا، سؤال و درخواست بندگان از خداوند قادر برای رفع حاجت و نیاز مادی یا معنوی است. دعا، شامل حاجاتی است که به پیشگاه خداوند ادا میشود و هدف از گفتن این حاجات، برآورده شدن و استجابت آن است. این مقاله با پرسش اصلی این که دعا در عهد قدیم، عهد جدید و قرآن چگونه توصیف میشود؟ با استفاده از روش تطبیقی جزئی به بررسی دعا پرداخته است.این ...
بیشتر
دعا، سؤال و درخواست بندگان از خداوند قادر برای رفع حاجت و نیاز مادی یا معنوی است. دعا، شامل حاجاتی است که به پیشگاه خداوند ادا میشود و هدف از گفتن این حاجات، برآورده شدن و استجابت آن است. این مقاله با پرسش اصلی این که دعا در عهد قدیم، عهد جدید و قرآن چگونه توصیف میشود؟ با استفاده از روش تطبیقی جزئی به بررسی دعا پرداخته است.این مقاله نشان دادهاست که: دعا در عهد قدیم به منزلۀ تنها نیایش زبانیِ مطرح، و بعد از زمانی طولانی، تافیلا از دعا مشتق شد. دعا در عهد جدید، بیشترین جایگاه عبادی را در بین دیگر عبادات به خود اختصاص دادهاست. مهمترین نکته در دعا، صمیمیت دعا کننده و دعای برخاسته از تمام دل و جان است. همچنین برای دعا مکان خاصی ذکر نشده، هرچند که بیشترین تأکید بر دعای در خلوت است؛ ولی منازل ایمانداران، کوههای اطراف شهر، کنیسه و کلیسا، محلهای دعا محسوب میشوند. در قرآن، دعا یکی از مصادیق عبادت است؛ اهمیت دعا در قرآن به حدی است که، ارزش انسان با دعا تعیین شدهاست و اگر دعای انسان نباشد، شایستۀ توجه خداوند نیست. دعا در قرآن فطری انسان است.لذا هر نیاز فطری میتواند موضوع دعای انسان باشد.
عباس اشرفی؛ سهیلا رضایی
چکیده
مراد از کارکرد دین، مطلق خدمات و آثار دین در جامعه میباشد که این مقاله با هدف استخراج نگاه دینی به مقولهی کارکرد اعتقادی دین از منظر قرآن و عهد جدید نگاشته شده و در آن نوع نگرش این ادیان نسبت به کارکرد اعتقادی دین بهشیوهی تطبیقی بررسی شده است. عهد جدید و قرآن در این نکته اشتراک دارند که تنها خدای واحد خالق، معبود و قابل پرستش است، ...
بیشتر
مراد از کارکرد دین، مطلق خدمات و آثار دین در جامعه میباشد که این مقاله با هدف استخراج نگاه دینی به مقولهی کارکرد اعتقادی دین از منظر قرآن و عهد جدید نگاشته شده و در آن نوع نگرش این ادیان نسبت به کارکرد اعتقادی دین بهشیوهی تطبیقی بررسی شده است. عهد جدید و قرآن در این نکته اشتراک دارند که تنها خدای واحد خالق، معبود و قابل پرستش است، گرچه مسیحیان خلاف تصریح کتاب مقدّس اعتقاد به «تثلیث» دارند. اعتقاد به معاد و توحید، مرگاندیشی و توصیف بهشت و جهنّم از ویژگیهای مشترک دو کتاب است، هرچند در تفسیر و تعریف عالم پس از مرگ و چگونگی شکلگیری قیامت اختلاف نظر دارند. عهد جدید، پیامبران را دارای کارکرد دعوتی دینی و صرفاً با هدف اخروی معرّفی میکند، ولی قرآن پیامبران را دارای دو هدف اخروی و دنیوی معرّفی میکند؛ یعنی پیامبران برای دعوت به توحید و راهبری به سعادت اخروی و برقراری عدالت، یعنی حیات سعادتمند و شرافتمندانهی دنیوی مبعوث شدهاند.
عباس اشرفی
چکیده
قُدس همواره مورد منازعهی پیروان سه دین یهود، مسیحیّت و اسلام بوده است. این مقاله بیاندارندهی نتیجهی پرسشِ «چگونگی جایگاه قُدس در سه کتاب قرآن، عهد قدیم و عهد جدید» با روش تطبیقی (مقارنة الأدیان) میباشد و ضمن واژهشناسی قُدس و اسامی دیگر آن، به توصیف قُدس در عهد قدیم، عهد جدید و قرآن پرداخته، آنگاه در پایان دیدگاههای ...
بیشتر
قُدس همواره مورد منازعهی پیروان سه دین یهود، مسیحیّت و اسلام بوده است. این مقاله بیاندارندهی نتیجهی پرسشِ «چگونگی جایگاه قُدس در سه کتاب قرآن، عهد قدیم و عهد جدید» با روش تطبیقی (مقارنة الأدیان) میباشد و ضمن واژهشناسی قُدس و اسامی دیگر آن، به توصیف قُدس در عهد قدیم، عهد جدید و قرآن پرداخته، آنگاه در پایان دیدگاههای مطروحه مقایسه گردیده است و به نتیجهگیری پرداخته است. نگاه عهد قدیم به قُدس (اورشلیم) نگاهی حدوداً مثبت، نگاه عهد جدید، نگاهی منفی و نگاه قرآن نگاهی کاملاً مثبت همراه با توصیف بیشتر نسبت به عهد قدیم میباشد. در آموزههای قرآنی قُدس با توصیفهایی چون سرزمین برکت و مبارک، سرزمین آبادانی، قبلهگاهبودن، مسکن صدق و سرزمین معراج آمده است
عباس اشرفی
چکیده
سؤال و درخواست بندگان خدا از خداوند قادر برای رفع حاجت و نیاز مادّی یا معنوی که مهمترین آن درخواست نجات از ضرر و مرگ میباشد، عمدتاً در نیایشگاهها صورت میپذیرد. این مقاله با روش تطبیقی در پی پاسخ به پرسشِ «چگونگی نیایشگاه در کُتُب مقدّس (عهد قدیم، عهد جدید و قرآن)» میباشد. در این نوشتار، ضمن واژهشناسی نیایش به تبیین جایگاه ...
بیشتر
سؤال و درخواست بندگان خدا از خداوند قادر برای رفع حاجت و نیاز مادّی یا معنوی که مهمترین آن درخواست نجات از ضرر و مرگ میباشد، عمدتاً در نیایشگاهها صورت میپذیرد. این مقاله با روش تطبیقی در پی پاسخ به پرسشِ «چگونگی نیایشگاه در کُتُب مقدّس (عهد قدیم، عهد جدید و قرآن)» میباشد. در این نوشتار، ضمن واژهشناسی نیایش به تبیین جایگاه نیایشگاه از دیدگاه کُتُب مقدّس پرداخته، آنگاه مقایسهی اجمالی بین دیدگاهها نموده است. مکان عبادت در عهد قدیم، خیمهی عبادت، کنیسه، در عهد جدید، سخن از کنیسه و نیز کلیسا و در قرآن سخن از مسجد میباشد. عهد قدیم تاکید بر سنگیبودن، در بلندیبودن، مذبحبودن مکان نیایشگاه دارد. در عهد جدید صرفاً تأکید بر مؤمنان است. در قرآن تأکید بر مؤمنان، مکان و زمان است. عهد قدیم مقرّراتی را برای ورود به عبادتگاه وضع میکند، ولی عهد جدید برای ورود به کلیسا منعی قرار نداده است. قرآن ورود مشرکین را به داخل مسجدالحرام منع میکند. مسجدالحرام از حیث محوریّت عبادی- اجتماعی در اسلام با هیچ نیایشگاهی قابل قیاس نمیباشد و در یهود و مسیحیّت چنین محوریّتی وجود ندارد.