قرآن پژوهی
حمزه علی بهرامی
چکیده
در منابع دینی شیعه و سنی، سفارشهای فراوانی برای قرائت قرآن با ترتیل و صدای بلند وارد شدهاست. پیرو همین توصیهها در جوامع اسلامی، قرائتهای فردی و دستهجمعی مرسوم بود و هست. قرائت فردی قرآن به اجماع مسلمانان جایز و سنت است. اما در این میان، سلفیان تکفیری به عنوان فرقهای از فرق اسلامی، راهی متفاوتتر از دیگر فرق امت در پیش گرفتهاند. ...
بیشتر
در منابع دینی شیعه و سنی، سفارشهای فراوانی برای قرائت قرآن با ترتیل و صدای بلند وارد شدهاست. پیرو همین توصیهها در جوامع اسلامی، قرائتهای فردی و دستهجمعی مرسوم بود و هست. قرائت فردی قرآن به اجماع مسلمانان جایز و سنت است. اما در این میان، سلفیان تکفیری به عنوان فرقهای از فرق اسلامی، راهی متفاوتتر از دیگر فرق امت در پیش گرفتهاند. این جریان فکری افزون بر اینکه جمعخوانی قرآن را جایز و مباح نمیدانند، بلکه آن را بدعت میانگارند. در این میان، سؤالی که به ذهن متبادر میشود، این است که آیا واقعاً چنین سبکی از قرائت قرآن بدعت است؟ پژوهش پیش رو در راستای پاسخگویی به این سؤال با روشی اسنادی و تحلیلی با نظر در منابع اهل سنت و سلفیان، ابتدا حکم جمعخوانی قرآن را در دیدگاه علمای اهل سنت مطالعه میکند و آنگاه به تبیین و تحلیل دیدگاه سلفیان میپردازد و در انتها به این نتیجه میرسد که دیدگاه سلفیان در بدعتانگاری قرائت جمعی قرآن فاقد مستند شرعی و عقلی و نیز خلاف اجماع مسلمان شیعه و سنی است. از دیگر یافتههای نوشتار حاضر این است که قرائت جمعی قرآن جایز و مشروع و دلایلی از قرآن و سنت و سیرة صحابه و مسلمین، این عمل را تأیید میکند.