حمید قربان پور لفمجانی؛ امیر قربان پور لفمجانی
چکیده
پژوهش حاضر با هدف شناسایی مبانی انسانشناسی نظریه واقعیت درمانی گلاسر و نقد آن بر اساس دیدگاه انسانشناختی امام علی(ع) در نهجالبلاغه انجام شد. روش پژوهش حاضر، توصیفی تحلیلی (مروری) است که طبق آن ابتدا با مرور منابع موجود، مبانی انسانشناسی نظریه گلاسر شناسایی و سپس از منظر نهجالبلاغه بررسی و نقد شد. یافتهها نشان داد برخلاف گلاسر ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف شناسایی مبانی انسانشناسی نظریه واقعیت درمانی گلاسر و نقد آن بر اساس دیدگاه انسانشناختی امام علی(ع) در نهجالبلاغه انجام شد. روش پژوهش حاضر، توصیفی تحلیلی (مروری) است که طبق آن ابتدا با مرور منابع موجود، مبانی انسانشناسی نظریه گلاسر شناسایی و سپس از منظر نهجالبلاغه بررسی و نقد شد. یافتهها نشان داد برخلاف گلاسر که به جنبههای معنوی انسان توجه نکرده است، علی(ع) انسان را موجودی مادّی و معنوی میدانند و زندگیاش را محدود به دنیا نمیدانند. نیز گلاسر انسان را مساوی با رفتار کلی میداند، اما امام انسان را متشکل از عقل، قلب، روح، فطرت، نفس و بدن میدانند. از نظر علی(ع) انسان توانایی شناخت واقعیات را دارد و ابزار آن ازجمله عقل را خداوند به وی عنایت نموده است. بر خلاف گلاسر که انسان را فقط مسئول ارضای نیازهایش در قالب جهان کیفی می داند، علی(ع) انسان را مسئول کارهای خود در دنیا و آخرت، دیگران، شهرها و حتی حیوانات می دانند.