حدیث پژوهی
لیلا زارعی شهامت؛ علی حسین زاده؛ عباسعلی فراهتی
چکیده
در دین مقدس اسلام، سلامتی در آغاز از ارزش و جایگاه ویژه برخوردار بوده است؛ زیرا بدن انسان بسان مَرکب روح و ابزار تکامل انسان است. ازاینرو قرآن و منابع روایی حاوی دستورهای بسیاری در خصوص صحت و سلامتی هستند. هدف این مقاله بهرهگیری از برخی آموزههای علوی در زمینهی مؤلفههای مؤثر بر سلامت جسم است. تحقیق حاضر با روش مطالعهی اسنادی ...
بیشتر
در دین مقدس اسلام، سلامتی در آغاز از ارزش و جایگاه ویژه برخوردار بوده است؛ زیرا بدن انسان بسان مَرکب روح و ابزار تکامل انسان است. ازاینرو قرآن و منابع روایی حاوی دستورهای بسیاری در خصوص صحت و سلامتی هستند. هدف این مقاله بهرهگیری از برخی آموزههای علوی در زمینهی مؤلفههای مؤثر بر سلامت جسم است. تحقیق حاضر با روش مطالعهی اسنادی با رویکرد تحلیل محتوای منابع نقلی و دینی درصدد پاسخ به این سؤال است که عوامل تأثیرگذار بر سلامت جسمانی انسان کدماند؟ یافتههای پژوهش حاکی از آن است که در آموزههای علوی، مفهوم سلامت بهعنوان یکی از مؤلفههای مهم در زندگی انسان با تعابیری نظیر «أفضَلُ النِّعَمِ»، «أهنأُ عَطِیَّةٍ»، «النِعمَةٌ جَلیلةٌ»، «أَهْنَی النِّعَمِ» توصیف شده است به همین جهت در کلام امام علی(ع) برای دستیابی و تحقق چنین نعمت ارزشمندی توصیههایی در قالب رژیم غذایی، دستورالعمل در باب تغذیه، رعایت بهداشت فردی و بهداشت محیط ذکر شده است ﮐﻪ رﻋﺎﯾﺖ اﯾﻦ رهنمودها ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﻋﺎﻣﻞ ﻣﻬﻤﯽ ﺑﺮای ﺑﺮﺧﻮرداری از ﺳﻼﻣﺖ ﺟﺴﻢ و ﺗﻨﺪرﺳﺘﯽ ﺑﺎﺷﺪ.
علی حسین زاده؛ هاجر قاسمی گورتی
چکیده
انسان برای دستیابی به تربیتی مناسب در راستای وصول به سعادت و کمال ابدی برای خود و دیگران، به روشهای تربیتی همگام با زمان، مکان و موقعیّت موجود نیاز دارد. وی میتواند با بهرهبرداری از تجربة گذشتگان و منابع دینی و علمی به این روشها دست یابد. در منابع روانشناسی و علوم تربیتی، از این روشها بسیار سخن به میان آمده است، ولی این منابع ...
بیشتر
انسان برای دستیابی به تربیتی مناسب در راستای وصول به سعادت و کمال ابدی برای خود و دیگران، به روشهای تربیتی همگام با زمان، مکان و موقعیّت موجود نیاز دارد. وی میتواند با بهرهبرداری از تجربة گذشتگان و منابع دینی و علمی به این روشها دست یابد. در منابع روانشناسی و علوم تربیتی، از این روشها بسیار سخن به میان آمده است، ولی این منابع کمتر به روشهای تربیتی زیانبار و آسیبرسان توجّه و از آن یاد کردهاند. با این توصیف، این مقاله بر آن است که با روش توصیفی تحلیلی و با استفاده از منابع دینی و دادههای علوم معاصر، به تبیین مهمترین روشهای شناختی آسیبزا در تربیت پزداختهاست که عبارتند از: تقلید کورکورانه، تربیت کودک مطابق با شرایط دوران مربّی، موعظه و نصیحت نابجا و بیتوجّه به ارکان آن و آموزشمحوری محض. در نهایت نیز راهکارهایی ارائه داده است، همچون بهروز رسانی مبانی تربیت با استفاده از منابع دینی، ارائة تربیتی آیندهنگر، رعایت شرایط نصیحت و در اختیار گذاشتن مطالب به کودک بهاندازه و مطابق با نیاز وی.