TY - JOUR ID - 5488 TI - رویکردی به ویژگی‌های گفتاری شخصیت‌ها در داستان‌های قرآن JO - سراج منیر JA - AJSM LA - fa SN - 2228-6616 AU - پیامنی, بهناز AD - هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی Y1 - 2012 PY - 2012 VL - 3 IS - 6 SP - 145 EP - 146 KW - قرآن کریم KW - داستان KW - گفتگو KW - تک‌گویی KW - گوینده KW - مخاطب DO - 10.22054/ajsm.2012.5488 N2 - سخن گفتن فرایندی ارتباطی است که طیّ آن پیامی از گوینده به مخاطب منتقل می‌شود و با توجّه به چگونگی مخاطب و نحوه‌ی بیان پیام، گفتگو (= Dialogue) یا تک‌گویی (= Monologue) نام می‌گیرد. دیالوگ از لغت یونانی دیالوگوس (= Dialogos) گرفته شده که مرکّب از «logos» به معنی کلمه و «dia» به مفهوم «میان و درون» است که ممکن است در برخی مواقع فاقد مخاطب خارجی باشد، به این معنی که شخص ممکن است اندیشه‌هایش را برای خود بیان کند یا برای مخاطبی که هیچ‌گونه پاسخ و عکس‌العمل آنی در برابر گفتار وی ندارد. بنابراین همه‌ی دعاها و اشعار غنایی را می‌توان به نوعی تک‌گویی محسوب داشت. بر این اساس، در این مقاله به بررسی گفتگو (دیالوگ) در برخی از داستاهای قرآن کریم، هم از دیدگاه گوینده و مخاطب و هم موضوع پرداخته شده است و از آنجا که هدف اصلی آن، بحث درباره‌ی گفتگوست، به صورت گذرا به برخی از تک‌گوئیها در داستان‌های مورد بررسی اشاره شده است. UR - https://ajsm.atu.ac.ir/article_5488.html L1 - https://ajsm.atu.ac.ir/article_5488_99f2449b46d504562960aad2d17a67d2.pdf ER -