fatemeh alaee rahmani; Zinat poorkavian; fereshteh motamad langrodi
Abstract
The social relations of Muslim societies with other Muslim or non-Muslim nations are among the topics addressed in the verses of the Holy Qur'an. The need to demarcate issues related to Muslim relations in Islam and divine verses has been emphasized. Sometimes the boundaries are geographical and terrestrial, ...
Read More
The social relations of Muslim societies with other Muslim or non-Muslim nations are among the topics addressed in the verses of the Holy Qur'an. The need to demarcate issues related to Muslim relations in Islam and divine verses has been emphasized. Sometimes the boundaries are geographical and terrestrial, sometimes in social, political, cultural, and religious issues. Considering the necessity of religious and political demarcation of the Islamic Republic with the enemies and the necessity of obedience to the Holy Quran, the present study has examined the Quranic propositions in demarcating the provincial relationship using the content analysis process and MAXQDA software. An examination of the data shows that there are four approaches in the divine verses on this subject: condemnation, prohibition, denial, and proof. God forbids the believers from guardianship with infidels, Jews, and Christians, ridiculers and players of religion, people who are angry with God and their enemies and God. The basic themes of denial include two groups of infidels and non-immigrant believers. The theme of proof can also be divided into two sub-themes of the right front and the false front. The right front includes the basic themes of God, the Prophet (PBUH), believers, and angels, and the false front includes the basic themes of Satan, infidels, Jews, Christians, and oppressors.
bibi sadat razi; fereshteh motamad langrodi; zahra sarfi; zahra abaee
Abstract
در میان دعاهای مأثور، مناجات شعبانیه، از مناجاتهای خاصّ امام علی است که دارای معارف بلند عرفانی است، از آنجا که وجود امام علی به مثابه قرآن ناطق با حقیقت قرآن ...
Read More
در میان دعاهای مأثور، مناجات شعبانیه، از مناجاتهای خاصّ امام علی است که دارای معارف بلند عرفانی است، از آنجا که وجود امام علی به مثابه قرآن ناطق با حقیقت قرآن عجین است، بیتردید مناجات ایشان نیز ارتباط عمیق با قرآن کریم به عنوان قرآن صامت دارد. بخش قابل توجهی از این دعا درباره اوصاف الهی است که ارتباط وثیق و معنادار با قرآن کریم دارد. در پژوهش حاضر با رویکرد شیوههای اثرپذیری متون، به تبیین تبادل محتوایی اوصاف الهی بیان شده در این مناجاتِ عارفانه، با قرآن کریم پرداخته میشود. نتایج پژوهش بیانگر آن است که جلوههای تجلّی آیات در این مناجات به طور عمده در قالب تأثیرپذیری غیرمستقیم است و شیوههای مختلف تأثیرپذیری شامل واژگانی، گزارهای، گزارشی و الهامی در بخش اوصاف الهی قابل مشاهده است که بیشترین تأثیرپذیری واژگانی و از نوع برآیندسازی است. علم، عفو، قدرت، رحمت، جود، رزق و حمد از مهمترین اوصاف الهی بیان شده در این مناجات است که براساس قرآن تجلّی یافته است.
