محمد آهی؛ زهره سوری
چکیده
چکیده ارتباطات از مباحث مهمّی است که موضوع بحث اغلب رشتههای علوم انسانی است و از این میان، بلاغت در ارتباط کلامی با تکیه بر قرآن از بحثهای پرارزش بلاغی، ادبی و قرآنی است که در این مقاله مورد پژوهش قرار گرفته است. ارتباطات در زندگی انسان از اهمیّت بسیار بالایی برخوردار بوده، به طوری که از ابتدا پیامبران الهی در آموزههای دینی خود ...
بیشتر
چکیده ارتباطات از مباحث مهمّی است که موضوع بحث اغلب رشتههای علوم انسانی است و از این میان، بلاغت در ارتباط کلامی با تکیه بر قرآن از بحثهای پرارزش بلاغی، ادبی و قرآنی است که در این مقاله مورد پژوهش قرار گرفته است. ارتباطات در زندگی انسان از اهمیّت بسیار بالایی برخوردار بوده، به طوری که از ابتدا پیامبران الهی در آموزههای دینی خود به آن پرداختهاند و چگونگی برقراری ارتباط با دیگران را شرح دادهاند. همچنین ارتباطات در میان فلاسفه جایگاهی خاص دارد و در عصر حاضر نیز به دلیل افزایش راههای ارتباطی و شکلگیری دهکدة جهانی، اهمیّت آن نمایانتر شده است و بسیاری از محقّقان به مطالعة علمی آن پرداختهاند. از این میان، اهمیّت ارتباط کلامی از همه نمایانتر و آشکارتر است، به گونهایکه میتواند تأثیرهای مثبت یا منفی در زندگی انسان گذارد و مسیر او را دگرگون و یا واژگون سازد، چراکه انسان ناگزیر از ارتباط و در گرو ارتباط است. از این روی، قرآن کریم بدان اهتمام ویژه کرده است و حکیمانه و هنرمندانه به بلاغت ارتباط کلامی که کمال آن محسوب میگردد، پرداخته است که پژوهشهای فراوان و گستردهای را میطلبد. این مقاله دراین راستا و در ارائة بخش کوچکی از این حقیقت عظیم صورت گرفته است و در آن به بلاغت ارتباط کلامی، انواع آن و ویژگی هر یک پرداخته است تا بتواند فتح باب پژوهشهای دیگر قرار گیرد.
محمد آهی
چکیده
در میان معارف الهی معارف اهل بیت علیهمالسّلام بهطور عموم و نبی اکرم (ص) به طور خاص از راز و رمزهایی برخوردار است که درک آنها به آسانی میسّر نیست. تبیین و تحلیل عقلی این معارف از اولویّتهای پژوهشی است، از این رو در این مقاله سعی شده است یکی از معارف عظیم که در حدیث شریف قُدسیِ «لَولاکَ لَما خَلَقتُ الأَفلاک» مندرج است، تبیین ...
بیشتر
در میان معارف الهی معارف اهل بیت علیهمالسّلام بهطور عموم و نبی اکرم (ص) به طور خاص از راز و رمزهایی برخوردار است که درک آنها به آسانی میسّر نیست. تبیین و تحلیل عقلی این معارف از اولویّتهای پژوهشی است، از این رو در این مقاله سعی شده است یکی از معارف عظیم که در حدیث شریف قُدسیِ «لَولاکَ لَما خَلَقتُ الأَفلاک» مندرج است، تبیین و تحلیل گردد. شایستهی ذکر است که مقصود از افلاک، در این حدیث شریف بیتردید جهان هستی و نظام تکوین است که شامل جمیع مخلوقات از ازل تا ابد میباشد. عنصر قابل شناخت در آن با مهمترین ویژگیهای ساختاری با استدلالهای عقلی و استنادهای نقلی بیان گردید تا ازاین میان سرّ این حدیث شریف به خوبی روشن شود.