ابن منظور، محمد بن مکرم. (1414 ق). لسان العرب. ج 10. بیروت: دار صادر.
ابنعاشور، محمدطاهر. (1420 ق). تفسیر التحریر و التنویر. ج 26. بیروت: مؤسسة التاریخ العربی.
اشکورى، محمد بن على. (1373 ش). تفسیر شریف لاهیجى. ج 4. تهران: دفتر نشر داد.
آلوسى، محمود بن عبدالله. (1415 ق). روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم و السبع المثانی. ج 13. بیروت: دار الکتب العلمیه.
بازرگان، عبدالعلی. (1372 ش). نظم قرآن. ج 3. تهران: انتشارات قلم.
برکات و همکاران. (2004 م). اتجاهات نقدیه حدیثیه و معاصره. دمشق: انتشارات دانشگاه دمشق.
بهار، محمد تقی. (1369 ش). سبکشناسی یا تطور نثر فارسی. ج 1. چ 5. تهران: انتشارات امیرکبیر.
جلالی، جلال الدین. (1386 ش). بررسی ملاک درون زبانی «حذف نحوی» در ترجمه انگلیسی قرآن کریم. مجله ترجمان وحی. س 11. ش 2.
حامد الصالح، حسین. (1390 ش). تاویل واژگانی قرآن کریم. ترجمه سید ابوالفضل سجادی. اراک: انتشارات دانشگاه اراک.
حربی، محمد عبدالمنعم. (2003 م). الاسلوبیه فی النقد العربی الحدیث: دراسته فی تحلیل الخطاب. بیروت: موسسه الجامعیه للدراسات و النشر و التوزیع.
حسنعلیان، سمیه. (1389 ش). بررسی سبکشناسانه سوره مریم. دو فصلنامه قرآن شناخت. س 3. ش 2.
رافعی، محمد صادق (1421 ق)، اعجاز القرآن و بلاغه النبویه، بیروت: دارالکتب العلمیه.
رضایی اصفهانی، محمد علی. (1387 ش). تفسیر قرآن مهر. ج 19. قم: پژوهش‌های تفسیر و علوم قرآن.
زرکشى، محمد بن بهادر. (1410 ق). البرهان فى علوم القرآن. ج 1. بیروت: دار المعرفه.
زمخشرى، محمود بن عمر. (1407 ق). الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل و عیون الأقاویل فى وجوه التأویل. ج 4. بیروت: دار الکتاب العربی.
سیوطی، جلالالدین. (1421 ق). الاتقان فی علوم القرآن. ج 1. بیروت: دارالکتاب العربی.
شاهعبدالعظیمى، حسین. (1363 ش). تفسیر اثنى عشرى. تهران: میقات.
شمیسا، سیروس. (1372 ش). سبکشناسی. تهران: انتشارات فردوسی.
صدر، رضا. (1379 ش). تفسیر سوره حجرات. قم: دفتر تبلیغات اسلامى حوزه علمیه قم.
صدقی، حامد و همکاران. (تابستان 1391 ش). رابطه علم معانی با سبکشناسی، فصلنامه لسان مبین. س 3، ش 8.
طباطبایى، محمدحسین. (1374 ش). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمه محمد باقر موسوی همدانی. ج 18. قم: دفتر انتشارات اسلامى.
طبرسی، فضل بن حسن. (1372 ش). مجمع البیان لعلوم القرآن. ج 9. تهران: انتشارات ناصر خسرو.
ــــــــــــــــــ (1412 ق). تفسیر جوامع الجامع. ج 4. قم: مرکز مدیریت حوزه علمیه قم.
عبدالرئوف، حسین. (1390 ش). سبکشناسی قرآن کریم (تحلیل زبانی). ترجمه پرویز آزادی. تهران: انتشارات امام صادق (ع).
غیاثی، محمدتقی. (1373 ش). سیر تحول سبکشناسی. فصلنامه پژوهش‌های ادبیات معاصرجهان. ش 1.
فضل، صلاح. (1998 م). علم الاسلوب و اجراءاته. القاهره: دارالشروق.
قائمینیا، علیرضا. (1390 ش). معناشناسی شناختی قرآن. تهران: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه دینی.
قطب، سید. (1359 ش). نمایش‌های هنری در قرآن. ترجمه محمد علی عابدی. تهران: نشر انقلاب.
ـــــــــــــ. (1425 ق). فى ظلال القرآن. ج 6. بیروت: دار الشروق.
الکواز، محمد کریم. (1386 ش). سبکشناسی اعجاز بلاغی قرآن. ترجمه سید حسین سیدی. تهران: انتشارات سخن.
کاشانى، فتحالله بن شکرالله. (1336 ش). منهج الصادقین فی إلزام المخالفین. ج 8. تهران: کتابفروشى اسلامیه.
محمدی، حمید. (1389 ش). آشنایی با علوم بلاغی. قم: انتشارات دارالعلم.
مراغى، احمد مصطفى. (بیتا). تفسیر المراغى. ج 26. بیروت: دار الفکر.
مطلوب، احمد. (2007 م). معجم المصطلحات البلاغیه و تطورها. بیروت: مکتبه لبنان ناشرون.
مکارم شیرازى، ناصر و همکاران. (1371 ش). تفسیر نمونه. چ 10. تهران: دار الکتب الإسلامیة.
هاشمی، احمد. (1389 ش). جواهر البلاغه. ترجمه و شرح حسن عرفان. چ 11. قم: نشر بلاغت.
هاشمى رفسنجانى، اکبر. (1386 ش). تفسیر راهنما: روشى نو در ارائه مفاهیم موضوعات قرآن. ج 17. قم: بوستان کتاب.
)