قرآن کریم.
آلوسى، سیّد محمود. (1415ق.). روح‌المعانى فى تفسیر القرآن العظیم. ج 5. بیروت: دارالکتب العلمیّة.
ابن‌بابویه، محمّدبن على. (1413ق.). من لا یحضره الفقیه. ج 4. قم: دفتر انتشارات اسلامى وابسته به جامعة مدرّسین حوزة علمیّه قم.
ابن‌سیّده، علىّ‌بن اسماعیل. (بی‌تا). المحکم و المحیط الأعظم. تحقیق و تصحیح عبدالحمید هنداوى. چ 1. بیروت: دار الکتب العلمیّة.
ابن‌عاشور محمّدبن طاهر. (بی‌تا). التّحریر و التّنویر. ج 8. بی‌جا: بی‌نا.
ابن‌فارس، احمد. (بی‌تا). معجم مقاییس اللّغة. ج 3. قم: مکتب الأعلام الإسلامی.
ابن‌منظور، محمّدبن مکرّم. (بی‌تا). لسان‌العرب. ج 2. چ 3. بیروت: دار صادر.
ابوالفتوح رازى، حسین‌بن علی. (1408ق.). روض‌الجنان و روح‌الجنان فى تفسیرالقرآن. ج 4. مشهد: بنیاد پژوهش‌هاى اسلامى آستان قدس رضوی.
ابوحیّان اندلسى، محمّدبن یوسف. (1420ق.). البحرالمحیط. ج 2. بیروت: دارالفکر.
انیس، ابراهیم. (1976م.). دلالۀ‌الألفاظ. چ 3. قاهره: مکتبۀ الأبخلو المصریّة.
بستانى، فؤاد افرام. (1375). فرهنگ ابجدی. تهران: اسلامی.
بنت‌الشّاطی، عایشه. (1376). اعجاز بیانی قرآن. ترجمة حسین صابری. تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.
پالمر، فرانک. (1387). نگاهی تازه به معناشناسی. ترجمة کوروش صفوی. تهران: نشر مرکز.
پرچم، اعظم و نصرالله شاملی. (1389). «تداخل معنایی واژگان مترادف در ادبیّات جاهلی و واژگان قرآن». علوم قرآن و حدیث. ش 84. صص 31ـ 58.
ترجمة تفسیر جوامع الجامع. (1377). ج 4. مشهد: بنیاد پژوهش‌هاى اسلامى آستان قدس رضوی.
حجازی، محمّد محمود. (1413ق.). التّفسیر الواضح. ج 3. بیروت: دار الجیل الجدید.
حسینى شاه‌عبدالعظیمى، حسین‌بن احمد. (1362). تفسیر اثنا عشری. ج 10. تهران: انتشارات میقات.
حسینى همدانى، سیّد محمّدحسین. (1404ق.). انوار درخشان. ج 7. تهران: کتابفروشى لطفی.
حمیرى، نشوان‌بن سعید. (بی‌تا). شمس‌العلوم. تحقیق و تصحیح مطهّر‌بن على اریانى و یوسف محمّد عبدالله. چ 1. دمشق: دار الفکر.
دخیل، علىّ‌بن محمّد. (1422ق.). الوجیز فی تفسیر الکتاب العزیز. بیروت: دارالتّعارف للمطبوعات.
راغب اصفهانى، حسین‌بن محمّد. (بی‌تا). مفردات ألفاظ القرآن. ج 1. چ 1. بیروت: دارالقلم.
زبیدی، محمّدمرتضی. (بی‌تا). تاج‌العروس مِن جواهرالقاموس. ج 6. بیروت: المکتبة الحیاۀ.
سبزوارى نجفى، محمّدبن حبیب‌الله. (1406ق.). الجدید فى تفسیر القرآن المجید. ج 2. بیروت: دارالتّعارف للمطبوعات.
سیّدی، سیّدحسین. (1390). تغییر معنایی در قرآن. چ 1. مشهد: اعلمی.
شیبانى، محمّدبن حسن. (1413ق.). نهج‌البیان عن کشف معانى القرآن. ج 2. تهران: بنیاد دایرة‌المعارف اسلام.
صینى، محمود اسماعیل. (بی‌تا). المکنز العربی المعاصر. چ 1. بیروت: مکتبة لبنان ناشرون.
طباطبائى، سیّد محمّدحسین. (1417ق.). المیزان فى تفسیر القرآن. ترجمة سیّد محمّدباقر موسوی همدانی. چ 5. قم: دفتر انتشارات اسلامى جامعة مدرّسین حوزة علمیّه قم.
طبرسى، فضل‌بن حسن. (1372). مجمع‌البیان فى تفسیر القرآن. چ 3. تهران: انتشارات ناصرخسرو.
طبرى، محمّدبن جریر. (1422ق.). جامع‌البیان فى تفسیر القرآن. ج 3. بیروت: دار المعرفة.
طریحى، فخرالدّین‌بن محمّد. (1375). مجمع‌البحرین. ج 3. تحقیق و تصحیح احمد حسینى اشکورى. چ 3. تهران: مرتضوی.
طوسی، محمّدبن حسن. (1409ق.). التّبیان فی تفسیر القرآن. بی‌جا: دفتر تبلیغات اسلامی.
طیّب، سیّدعبد‌الحسین. (1378). اطیب‌البیان فی تفسیر القرآن. ج 5. تهران: انتشارات اسلامی.
عروسى الحویزى، عبدعلى‌بن جمعة. (1415ق.). نور الثّقلین. ج 5. تحقیق و تصحیح هاشم رسولى محلاّتى، قم: اسماعیلیان.
فخر رازى، ابوعبدالله. (1420ق.). مفاتیح‌الغیب. چ 3. بیروت: دار احیاء التّراث العربى.
فراست‌خواه، مقصود. (1376). زبان قرآن. چ 1. تهران: ناشر علمى وفرهنگى.
فضل‌الله، سیّد محمّدحسین. (1419ق.). تفسیر مِن وحی القرآن. ج 17. بیروت: دار الملاک للطّباعة و النّشر.
فیض کاشانى، محمّد . (1418ق.). الأصفى فى تفسیرالقرآن. ج 1. قم: مرکز انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی.
قرائتى، محسن. (1383). تفسیر نور. چ 11. تهران: مرکز فرهنگى درس‌هایى از قرآن.
قرشی، سیّد علی‌اکبر. (1377). تفسیر أحسن الحدیث. ج 2. تهران: بنیاد بعث.
قرطبى، محمّدبن احمد. (1364). الجامع لأحکام القرآن. ج 16. تهران: انتشارات ناصر خسرو.
کاشانى، ملاّ فتح‌الله. (1336). منهج الصّادقین. ج 7، تهران: کتابفروشى محمّد‌حسن علمی.
کلینی، محمّدبن یعقوب. (1407ق.). الکافی. ج 1. تحقیق و تصحیح علی‌اکبر غفّارى و محمّد آخوندى. تهران: بی‌نا.
لاینز، جان. (1383). معناشناسی زبانشناختی. ترجمة حسین واله. چ 1. تهران: گام نو.
مجلسى، محمّدباقر. (بی‌تا). بحار الأنوار، الجامعة لِدُرَر أخبار الأئمّة الأطهار. تهران: اسلامیّه.
محلّى، جلال‌الدّین و جلال‌الدّین سیوطى. (1416ق.). تفسیر الجلالین. بیروت: مؤسّسة النّور للمطبوعات.
مدرّسى، سیّد محمّدتقی. (1419ق.). مِن هدی القرآن. ج 11. تهران: دار محبّى‌الحسین.
مدنى، على‌خان بن احمد. (1384). الطراز الأوّل. ج 3. چ 1. مشهد: مؤسّسة آل‌البیت(ع) لاحیاء التّراث.
مراغى، احمد‌بن مصطفی. (بی‌تا). تفسیر المراغى. ج 3. بیروت: دار احیاء التّراث العربی.
مصطفوی، حسن. (بی‌تا). التّحقیق فى کلمات القرآن الکریم. ج 7. چ 3. بیروت: دار الکتب العلمیّة ـ مرکز نشر آثار علاّمه مصطفوی.
مصطفوی، حسن. (1380). تفسیر روشن. ج 4. تهران: مرکز نشر کتاب.
مظفر، محمّدرضا. (1373). اصول‌الفقه. قم: مکتب الأعلام الإسلامی.
مغنیه، محمّدجواد. (1424ق.). الکاشف. ج 6. تهران: دار الکتب الإسلامی.
مکارم شیرازی، ناصر و دیگران. (1374). تفسیر نمونه. تهران: دار الکتب الإسلامیّه.
میرزا‌خسروانى، علیرضا. (1390ق.). تفسیر خسروی. ج 1. تهران: انتشارات اسلامیّه.
نجفی خمینی، محمّدجواد. (1398ق.). تفسیر آسان. ج 2. تهران: انتشارات اسلامیّه.
هلالى، سلیم‌بن قیس. (1405ق.). کتاب سلیم. ج 1. تحقیق و تصحیح محمّد انصارى زنجانى خوئینى. قم: الهادی.
هویدى بغدادى، محمّد. (بی‌تا). التّفسیر المعین للواعظین و المتّعظین. قم: انتشارات ذوى‌القربی.
)