نوع مقاله : علمی- ترویجی

نویسندگان

1 استادیار دانشگاه شاهد، تهران، ایران

2 دانش‎آموخته کارشناسی ارشد دانشگاه شاهد، تهران، ایران

چکیده

التفات از صنعت‌های علوم بلاغت است که یادگیری آن به فهم عمیق‌تر اعجاز بلاغی قرآن و ساختار کلام خداوند و درک صحیح آیات الهی نایل می‌سازد. شناخت التفات، اقسام و اهداف آن سبب رفع ابهام در پاره‌ای از آیات می‌شود. تفسیر «التحریر و التنویر» ابن عاشور، از جمله تفاسیری است که به این مهم پرداخته است. وی 188 مرتبه با نام التفات و 28 نوبت با نام عدول، با شیوه ایجابی - که در پی اثبات التفات بوده است- و شیوه سلبی- که در پی اثبات عدم التفات بوده است- التفات را در ضمایر و عدد تبیین کرده است. وی همچنین در تفسیر خود کوشیده است به نکات تفسیری التفات در ضمایر: مخاطب به غایب، غایب به مخاطب، متکلم به مخاطب، متکلم به غایب، غایب به متکلم، اسم ظاهر به متکلم و ضمیر به اسم ظاهر و التفات و در عدد: التفات از مفرد به جمع و از جمع به مفرد، اشاره کرده و آن‌ها را تبیین کند.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

A Study of Intention in the Interpretation of Al-Tahrir wa Al-Tanwir

نویسندگان [English]

  • Rasoul Mohammad Jafari 1
  • Marzieh Heidari 2

1 Assistant Professor of Shahed University, Tehran, Iran

2 Masters of Shahed University, Tehran, Iran

چکیده [English]

Intention is one of the methods of the sciences of eloquence which helps with a deeper understanding of the miracle of the Quran, the structure of the Holy Word, and a correct understaning of the Ayahs. Understanding intentions, its types, and purposes leads to clarification regarding certain Ayahs. The »Al-Tahrir wa Al-Tanwir» interpretation of Ibn Ashur, is one of the interpretations focusing on intention. He has determined intention in pronouns and grammatical number with 188 instances of intention, and 28 instances of compromise, with methods of proving and disproving intention. He has also included and clarfied in his interpretation the interpretive points of intention in different pronouns and grammatical number.

کلیدواژه‌ها [English]

  • intention
  • Al-Tahrir wa Al-Tanwir
  • methods
  • points
  • number
ابن اثیر، محمد بن عبد الکریم. (1420 ق). المثل السائر فی الادب الکاتب و الشاعر. بیروت: انتشارات مکتبة العصریه.
ابن رشیق قیروانی، ابو علی الحسن. (1408 ق).العمده. تحقیق محمد قرقران. چ 1. بیروت: دار المعرفه.
ابن عاشور، محمد بن طاهر. (بی تا). التحریر و التنویر. بی جا: بی نا.
ابن عبد الکریم، کمال الدین عبد الواحد. (1394 ش).البرهان الکاشف عن اعجاز القرآن. چ 1.بغداد: احیاء التراث الاسلامی.
ابن قتیبه،محمد بن مسلم. (1410 ق).تاویل مشکل القرآن. چ 1. قاهره: انتشارات الاهرام لترجمة النشر.
ابن معتز، عبدالله. (1422 ق).البدیع. چ 1. بیروت: انتشارات موسسه الکتب الثقافه. شرح مطرجی.
ابن منظور، محمد بن مکرم. (1414 ق).لسان العرب. به کوشش یوسف خیاط. قم: دار الصادر.
ابن منقذ، مرشد بن علی. (1407 ق). البدیع فی البدیع فی نقد الشعر. بیروت: انتشارات دار الکتب العلمیه.
تفتازانی، سعد الدین. (1380 ش). مختصر المعانی. چ 7. قم: انتشارات دار الفکر.
رازی، فخر الدین (1985 ق). نهایة الایجاز فی درایة الاعجاز. چ 1. بیروت: انتشارات دار المللایین.
رحمانی، ﻫﻤﺎ. (1392 ش). روﻧﺪ ﺗﺎرﻳﺨﻲ و ﺑﺎزﻧﮕﺮی ﻣﻌﻨﺎﻳﻲ اﻟﺘﻔﺎت ﺑﻼﻏﻲ. نشریه ﻓﻨﻮن ادﺑﻲ. ش 8.
رشید فالح، جلیل. (1404 ق). فوائد الالتفات فی مباحث البلاغین. نشریه میان رشته ای/آداب المستنصریه. ش 36.
زمخشری، محمود. (1407 ق). الکشاف عن حقایق غوامض التنزیل. بیروت: دار الکتاب العربی.
سکاکی، محمد بن علی. (1407 ق). مفتاح العلوم.چ 2. بیروت: انتشارات دار الکتبه العلمیه.
 سیوطی، جلال الدین. (1421 ق). الإتقان فی علوم القرآن. بیروت: دار الکتاب العربى‏.
طُبّل، حسن. (1411 ق).اسلوب الالتفات البلاغة القرآنیه. قاهره: انتشارات مکتبة الزهرا.
طیبی، محمد بن عبد الله. (1406 ق).التبیان فی البیان. چ 1. کویت: انتشارات ذات السلاسل.
علوی، حمزة بن یحیی. (2009 م). الطراز.قاهره: انتشارات الأمل.
فراهیدی، خلیل بن احمد. (1410 ق). العین. قم: انتشارات هجرت.
قرطبی، محمد بن احمد. (1364 ش). الجامع لاحکام القرآن. تهران: انتشارات ناصر خسرو.
محمدی فشارکی، محسن. (1382 ش). شیوه سکاکی در بلاغت.نشریه آینه پژوهش. ش 48، صص 2-19.