حجت اله فسنقری؛ راضیه کارآمد
چکیده
سبک، طرز خاصی از نظم یا نثر است که نویسنده بر میگزیند. سبکشناسی، علمی است که به تحلیل و بررسی عناصر سخن میپردازد و شاخهای از علم زبانشناسی است که هدف آن بررسی متون ادبی، و از لایههای گوناگونی برخوردار است. دعا و مناجات، هر دو راز و نیاز با پروردگار هستند ولی مناجات نوعی گفتگوی صمیمانه با معبود است که مناجات حضرت امیر (ع) در کوفه ...
بیشتر
سبک، طرز خاصی از نظم یا نثر است که نویسنده بر میگزیند. سبکشناسی، علمی است که به تحلیل و بررسی عناصر سخن میپردازد و شاخهای از علم زبانشناسی است که هدف آن بررسی متون ادبی، و از لایههای گوناگونی برخوردار است. دعا و مناجات، هر دو راز و نیاز با پروردگار هستند ولی مناجات نوعی گفتگوی صمیمانه با معبود است که مناجات حضرت امیر (ع) در کوفه مناجاتی است که از قوّت و عمق در ساختار و معنا برخوردار است و با وجود تکرار واژگان، از زیبایی خاصی برخوردار است. این نوشتار به روش توصیفی – تحلیلی، سبکشناسی این مناجات را در دو لایۀ آوایی و واژگانی مورد بررسی قرار میدهد. تکرار کلمات و حروف در این مناجات همسو و متناسب با معنای ارائه شده هستند و واجآرایی و تکرار کلمات و حروف، صبغۀ آوایی فاخری به متن بخشیدهاست. واژگان این مناجات، رسمی و سهل و بیشتر انتزاعی و نشاندار هستند و در این مناجات، تکرار کلمات و حروف نه تنها به فصاحت و شیوایی آن خللی وارد نکرده بلکه به فصاحت و زیبایی مناجات افزوده و متناسب با فضا و اقتضای مناجات است. با بررسی و درک معنای واژگان و واژگان مشابه میتوان دریافت که واژهها هر کدام در بهترین شکل و موقعیّت خویش است وکاربرد فعلهای مضارع و اسم فاعل و اسم مفعول، متناسب با معنای اراده شده در مناجات است. وجود حرف عطف «و»، جملات پی در پی و... باعث پویایی و به هم پیوستگی آن شدهاست.
حجت اله فسنقری؛ راضیه کارآمد
چکیده
سبکشناسی علمی است که به تحلیل و بررسی عناصر سخن میپردازد و مختصاتی از متن که متکرر باشد، مدّنظر قرار میدهد و از لایهها و جنبههای گوناگونی برخوردار است که شناخت نظام واژهگزینی و نوع واژههای متن یکی از لایههای آن است. دعای ابوحمزة ثمالی یکی از دعاهایی است که هم به لحاظ مضمون و محتوا و هم به لحاظ ساختار و ارزشهای هنری در ...
بیشتر
سبکشناسی علمی است که به تحلیل و بررسی عناصر سخن میپردازد و مختصاتی از متن که متکرر باشد، مدّنظر قرار میدهد و از لایهها و جنبههای گوناگونی برخوردار است که شناخت نظام واژهگزینی و نوع واژههای متن یکی از لایههای آن است. دعای ابوحمزة ثمالی یکی از دعاهایی است که هم به لحاظ مضمون و محتوا و هم به لحاظ ساختار و ارزشهای هنری در جایگاه والایی قرار دارد. این نوشتار بر آن است تا به روش توصیفی ـ تحلیلی دعای ابوحمزة ثمالی را در لایة واژگانی بررسی کند و دلیل گزینش برخی واژگان از جانب امام سجاد(ع) را توضیح میدهد. استفاده از تکرار و مترادفها لازمة نجوای عاشقانه با محبوب است و دعا نجوای عاشقانه با محبوب است که در این دعا، جملات و کلمات مترادف، بهویژه در باب رحمت و رأفت خداوند زیاد مشاهده میشود و بیشتر واژگان این دعا پیرامون مفاهیم عقلی و انتزاعی است. بررسی معنای واژگان و ذکر تفاوت آنها با واژههای مشابه میتواند علّت و دلیل گزینش آنها را از سوی امام(ع) برای ما روشن سازد و به این باور برساند که شکل و موقعیّت واژگان در مناسبترین وضعیّت خود است. در این مقاله، واژههایی بررسی میشودکه ممکن است کاربرد آن از سوی امام، در ابتدا برای خواننده و شنونده سؤالبرانگیز و مبهم باشد و با بررسی این واژهها و واژههای مشابه به این نتیجه میرسد که انتخاب واژة مورد نظر، بهترین صورت کاربرد واژه است.