قرآن کریم.
ابن ابی‌الحدید، عزالدین. ( 1338ش). شرح نهج‌البلاغه. قم: کتابخانه آیت الله مرعشی.
ابن بابویه، محمد بن علی. (1377ش). معانی الاخبار. تهران: نشر دار الکتب السلامیه.
_____________. (1378ش). عیون اخبار رضا. ترجمه نجفی. تهران: نشر جهان.
ابن سیده، علی بن اسماعیل (1412ق.). المحکم المحیط الاعظم. چ1. بیروت: دار الکتب العلمیه.
ابن فارس، احمد. (بی‌تا). معجم مقاییس اللغه. تحقیق هارون عبدالاسلام، قم: مکتب الاعلام الاسلامی.
ابن‌بابویه، محمد بن علی. (1385ش). علل الشرایع. نجف: مکتبه الحیدریه.
_____________. (1389ش). توحید. یعقوب جعفری. قم: نسیم کوثر.
بحرانی، سیدهاشم. (1416ه-ق). البرهان فی تفسیرقرآن. قم: انتشارات قسم الدراسات السلامیه-موسسه البعثت قم.
حویزی، عبد العلی. (1415 ه-ق). نور الثقلین. تهران: انتشارات اسماعیلیان.
حویزی، عبد العلی (1389ش). نور الثقلین. ترجمۀ عقیقی بخشایشی. قم: چاپ و نشر نوید اسلام.
خراسانی، محمد کاظم. (1375ش). کفایه‌الاصول. قم: مکتبه اعلام اسلامی.
دهخدا، علی اکبر. (1373ش). لغت نامه دهخدا. تهران: چاپ و نشر دانشگاه تهران.
راد، علی و مهدی خوشدونی. (1395ش). «روش‌شناسی تفسیر واژگانی اهل بیت با محوریت روایات تفسیری اصول کافی». پژوهش‌های زبان شناختی قرآن ش1. (صص87-108).
رجبی، محمود. (1387ش). «مجموعه مؤلفان :علی اکبر بابایی، غلامعلی عزیزی کیا. مجتبی روحانی راد». روش شناسی تفسیر قرآن، انتشارات سمت.
سیوطی، جلال‌الدین. (1376ش). الاتقان فی علوم القرآن. تهران: انتشارات امیر کبیر.
شاکر، محمدکاظم. (1418ه.ق.). روش‌های تاویل قرآن. قم: انتشارات دفترتبلیغات حوزۀ علمیه.
شاکر، محمدکاظم. (1382ش). مبانی وروش‌های تفسیری. قم: مرکزجهانی علوم اسلامی.
طبرسی، ابوعلی الفضل بن الحسن. (1378ش). مجمع البیان. تهران: موسسه انتشارات فراهانی.
طیب حسینی، محمود. (1392). درآمدی بر دانش مفردات قرآن. چ2 قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
عطاردی، عزیزالله. (1384ش). مسند الامام صادق. ج7. چ ا. قم: انتشارات: عطارد.
علوی مهر، حسین. (1381ش). روش‌ها و گرایش‌های تفسیری. قم: انتشارات اسوه.
عیاشی، ابونصر محمد بن مسعود. (1380ش). تفسیر عیاشی. تهران: انتشارات مکتب العلمیه الاسلامیه.
فرشچیان، رضا. (1382ش). «تفسیر قرآن و روش‌های آن در نگاه امام علی». مجله مصباح. شماره 48. صص69-92.
فیض کاشانی، ملامحسن. (1418ه-ق). الاصفی فی تفسیر القرآن. قم: مرکز انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی.
_____________. (1388ش). الصافی. ترجمۀ عبدالرحیم عقیقی بخشایشی. قم: نشر نوید اسلام.
_____________. (1371ش). نوادر الاخبار فی ما یتعلق باصول الدین للفیض. تهران: موسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی.
قرشی، سید علی اکبر. (1377ش). تفسیراحسن الحدیث. تهران: نشر بنیاد بعثت.
قرطبی، محمد بن احمد. (1430ه.ق.). جامع الاحکام القرآن. بیروت. لبنان: نشر دارالکتاب العربی.
قمی، علی بن ابراهیم. (1367ش). تفسیر قمی. قم: دارالکتاب.
کریمی‌نیا، مصطفی. (1382ش). «روش های تفسیری مورد تایید اهل بیت»، مجلۀ معرفت. شماره 71. صص26-34.
کلینی، محمد بن یعقوب.(1365ش). الکافی. تهران: انتشارات دارالکتب اسلامیه.
_____________. (1404ه-ق). الکافی. تهران: انتشارات دارالکتب اسلامیه.
مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى. (1403 ق). بحار الأنوار. محقق / مصحح: جمعى از محققان. بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
رمضان، عبدالتواب. (1367ش). مباحثی در فقه اللغه عربی. ترجمۀ حمید رضا شیخی. مشهد: انتشارات آستان قدس رضوی.
معلوف، لوئیس. (1390ش). المنجد. ترجمۀ محمد بندریگی. قم: انتشارات پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
مؤدب، سید رضا. (1388ش). مبانی تفسیر قرآن. قم: انتشارات دانشگاه قم.
_________. (1390ش). روش‌های تفسیر قرآن. قم: انتشارات دانشگاه قم.
میرجلیلی، علی محمد. (1389ش). تاثیر قرآن در پیدایش و پیشرفت علوم ادبی. قم: بوستان کتاب.
ناصح، حسین. (1387ش). اعتبار و کاربرد روایات تفسیری. تهران: بوستان کتاب.
نعمانی، محمد بن ابراهیم. (1397ه-ق). الغیبه. تهران: انتشارات مکتبة الصدق.
نقیب‌زاده، محمد. (1384ش). «منابع ادبی و نقش آن در تفسیر»، مجله معرفت، شماره 96. صص109-118.
)