نوع مقاله : علمی- ترویجی

نویسنده

دانشیار علوم قرآن و حدیث، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران.

چکیده

دعا، سؤال و درخواست بندگان از خداوند قادر برای رفع حاجت و نیاز مادی یا معنوی است. دعا، شامل حاجاتی است که به پیشگاه خداوند ادا می‌شود و هدف از گفتن این حاجات، برآورده ‌شدن و استجابت آن است. این مقاله با پرسش اصلی این که دعا در عهد قدیم، عهد جدید و قرآن چگونه توصیف می‌شود؟  با استفاده از روش تطبیقی جزئی به بررسی دعا پرداخته است.این مقاله نشان داده‌است که: دعا در عهد قدیم به‌ منزلۀ تنها نیایش زبانیِ مطرح، و بعد از زمانی طولانی، تافیلا از دعا مشتق ‌شد. دعا در عهد جدید، بیشترین جایگاه عبادی را در بین دیگر عبادات به خود اختصاص داده‌است. مهم‌ترین نکته در دعا، صمیمیت دعا کننده و دعای برخاسته از تمام دل و جان است. همچنین برای دعا مکان خاصی ذکر نشده، هرچند که بیشترین تأکید بر دعای در خلوت است؛ ولی منازل ایمان‌داران، کوه‌های اطراف شهر، کنیسه و کلیسا، محل‌های دعا محسوب می‌شوند. در قرآن، دعا یکی از مصادیق عبادت است؛ اهمیت دعا در قرآن به حدی است که، ارزش انسان با دعا تعیین شده‌است و اگر دعای انسان نباشد، شایستۀ توجه خداوند نیست. دعا در قرآن فطری انسان است.لذا هر نیاز فطری می‌تواند موضوع دعای انسان باشد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Prayer in the Qur'an and the Testaments

نویسنده [English]

  • Abbas Ashrafi Ashrafi

Associate Professor of Qur'anic and Hadith Sciences, Allameh Tabataba'i University, Tehran, Iran;

چکیده [English]

Prayer is questions and requests of servants from God to meet a material or spiritual need. Prayer includes the needs that are fulfilled before God and the purpose of saying these needs is to be fulfilled and answered. This paper deals with the main question: How is prayer described in the Old Testament, the New Testament, and the Qur'an? He has studied prayer using a partial comparative method. This paper has shown that: Prayer in the Old Testament was the only worship with words, and after a long time, Tafila was derived from prayer. Prayer in the New Testament has the highest place of worship among other worships. The most important point in prayer is the intimacy of the praying person and the prayer that arises from the whole heart and soul. There is also no specific place for prayer, although the greatest emphasis is on prayer in private; But the houses of the believers, the mountains around the city, the synagogue, and the church are considered places of prayer. In the Qur'an, prayer is one of the examples of worship; The importance of prayer in the Qur'an is such that the value of a man is determined by prayer, and if it is not human prayer, it does not deserve God's attention. Prayer in the Qur'an is in human instinct. Therefore, any natural need can be the subject of human prayer. In the Qur'an, prayer is one of the examples of worship; The importance of prayer in the Qur'an is such that the value of a man is determined by prayer, and if it is not human prayer, it does not deserve God's attention. Prayer in the Qur'an is in human instinct. Therefore, any natural need can be the subject of human prayer. In the Qur'an, prayer is one of the examples of worship; The importance of prayer in the Qur'an is such that the value of a man is determined by prayer, and if it is not human prayer, it does not deserve God's attention. Prayer in the Qur'an is a human instinct. Therefore, any natural need can be the subject of human prayer.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Prayer
  • Berakhot
  • Qur'an
  • Old Testament
  • New Testament
  • Worships
قرآن. ترجمۀ محمدمهدی فولادوند.
کتاب مقدس (عهدین). ترجمۀ تفسیری انجمن کتاب مقدس.
ابن فارس. (بی­تا). معجم مقائیس اللغه. تحقیق عبد الاسلام محمدبن هارون. دارالکتب العلمیه  قم.
ابن منظور اندلسی. (بی­تا).  لسانالعرب. بیروت: دارصادر.
باقری‌فر، علی. (1384). پژوهشی در نیایشهای قرآن کریم. چاپ دوم. تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی. سازمان چاپ و انتشارات.
الجوهری. اسماعیل بن حماد (بی تا)  تاج اللغة و صحاح العربیه الجوهری. مصر : دارالکتب العربی .
حمیری نیشابوری. (1380).  وجوه­القرآن. تحقیق نجف عرشی. الطبعه الاولی. مشهد: مجمع البحوث الاسلامیه.
راغب اصفهانی، حسین‌بن‌محمد. (1412).  المفردات فی غریب القرآن. چاپ اول. بیروت: دار القلم.
طباطبائی، محمدحسین. (1363).  المیزان فی تفسیر القرآن. ترجمۀ سید محمدباقر موسوی همدانی. چاپ سوم. قم: انتشارات الهدی.
طبرسی، امین‌الاسلام فضل. (1380). مجمع البیان. ترجمۀ علی کرمی. تهران: فراهانی.
قرشی، سید علی‌اکبر. (1371). قاموس قرآن. چاپ ششم. تهران: دارالکتب اسلامیه.
مکارم شیرازی، ناصر. (1374). تفسیر نمونه. چاپ اول. تهران: دارالکتب اسلامیه.
هاکس، جیمز. (1377). قاموس کتاب مقدس. چاپ اول. تهران: اساطیر.
The Oxford Dictionary of World Religions. Oxford University Press, 1997.
Xabier pikaza ,Abdolmumin Aya .(2009). Diccionario de las tres religiones– espana – verbodivino.