نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار فلسفه و کلام اسلامی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران

2 کارشناسی ارشد فلسفه و کلام اسلامی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران.

چکیده

رابطۀ خود‌شناسی و خداشناسی یکی از مسائل بسیار مهم در حوزۀ انسان‌شناسی و خداشناسی است و این مسأله به اندازه‌ای مهم است که در جوامع روایی ما احادیث بسیار زیادی به این مسأله پرداخته‌است. از جملۀ این روایات می‌توان به حدیث شریف «کسی‌که خود را بشناسد، پروردگارش را شناخته‌است» اشاره کرد. با توجه به اهمیت شناخت نفس و دلالت آن بر شناخت ربّ، مقاله حاضر با روش تحلیلی- توصیفی با هدف تبیین چگونگی دلالت معنایی اوصاف نفس بر اوصاف ربّ، ابتدا به تحلیل حدیث معرفت نفس پرداخته و سپس نحوۀ دلالت معنایی اوصاف نفس بر اوصاف ربّ را در دو دسته صفات ثبوتی و سلبی مورد بررسی داده و به این نتیجه رسیده‌است که به میزانی که انسان خود را بشناسد، به همان میزان، شناخت او نسبت به ربّ خود نیز ارتقا یافته و دقیق‌تر می‌شود. به عنوان مثال از شناخت اوصاف ثبوتی‌ای مانند علم، قدرت، حیات و ... و اوصاف سلبی‌ای مانند عدم ترکب، عدم رؤیت حسی، عدم حلول و اتحاد، عدم نوم و غفلت و ... در نفس، می‌توان به شناخت چنین اوصافی در ربّ نائل آمد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

The Analysis of Semantic Implication of Human Attributes on the Hadith of Self Knowledge in the works of Allameh Hassanzadeh Amoli

نویسندگان [English]

  • Alireza Farsinezhad 1
  • Fatemeh Sherafat Seresht 2

1 Assistant Professor of Islamic Philosophy and Theology, Shiraz University, Shiraz, Iran;

2 M.A of Islamic Philosophy and Theology, Shiraz University, Shiraz, Iran;

چکیده [English]

The relation between self-knowledge and theology is one of the most important issues in the field of cognition of man and theology. This is important to the extent that in our narrative societies, we have given many traditions to this issue, such as the noble Hadith "everyone who knows himself, has known his Lord". Considering the importance of self-knowledge and its effect on the identification of the Lord, the present article, using an analytical-descriptive method, to achieve the effect of self-knowledge on the recognition of the Lord, firstly refers to the four-dimensional views that Allameh Hassanzadeh has presented from the hadith of self-knowledge and then reviewed the semantic implications of human attributes on the attributes of the Lord in the field of both beauty and glory attributes, and it has been concluded that, for example, the recognition of beauty attributes such as science, power, life, and …, and the recognition of glory attributes such as Failure to combine, lack of sight, lack of soliloquy and unity, lack of notion and neglect, and ... in human, it is possible to recognize such qualities in the Lord.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Human
  • The Lord
  • Semantic Implication
  • How to Implicate
  • Beauty and glory Attributes
اخلاقی، مرضیه. (1391). شرح شواهد الربّوبیه (خداشناسی). تهران: بنیاد حکمت اسلامی صدرا.
اله‌بداشتی، علی. (1391). «بررسی و تحلیل حدیث تلازم معرفت نفس و معرفت ربّ از دیدگاه عالمان شیعه». جستارهایی در فلسفه و کلام (مطالعات اسلامی). شماره 2/88. صص 31-45.
آمدی، عبدالواحد بن محمد. (1410ق). غرر الحکم و درر الکلم. قم: دار الکتاب الإسلام.
جعفر بن محمد الصادق (ع)(منسوب). (1400ق). مصباح الشریعه. چاپ اول. بیروت: اعلمی.
جوادی آملی، عبدالله. (1387). تفسیر انسان به انسان. چاپ چهارم. قم: مرکز نشر اسراء.
حسن‌زاده آملی، حسن. (1361). وحدت در دیدگاه عارف و حکیم. تهران: فجر.
____________. (1362). رساله لقاء الله. تهران: حکمت.
____________. (1365). هزار و یک نکته. تهران: رجا.
____________. (1365). نصوص الحکم بر فصوص الحکم. تهران: رجا.
____________. (1366). اتحاد عاقل  و معقول. تهران: حکمت.
____________. (1366). تصنیف غرر‌الحکم و دررالکلم. محقق/ مصحح: مصطفى‏ درایتى. قم: دفترتبلیغات.
____________. (1371). صد کلمه در معرفت نفس. قم: قیام.
____________. (1373).  انسان کامل از دیدگاه نهج البلاغه. قم: قیام.
____________. (1373). انه‌الحق. قم: قیام.
____________. (1373). هزار و یک کلمه. قم: دفتر تبلیغات.
____________. (1380).  سرح العیون فی شرح العیون. قم: قیام.
____________. (1381).  الحجج البالغة فی التجرد النفس الناطقه. قم :دفتر تبلیغات.
____________. (1385).  دروس معرفت نفس. قم: الف لام میم.
خوش‌صحبت، مرتضی و محمد جعفری .(1390). «تبیین برهان معرفت نفس بر مبنای حدیث «من عرف نفسه فقد عرف ربّه»». معرفت کلامی. شماره دوم. صص 79-110.
رحیمیان، سعید. (1384). «ارتباط خودشناسی با خداشناسی در عرفان ابن عربّی». انجمن معارف اسلامی. شماره3، صص 11-44.
شعرانى، ابوالحسن. (1383). شرح فارسى تجرید الاعتقاد. تهران: اسلامیه.
صدرالمتألهین، صدرالدین محمد شیرازی. (1382).  شواهد الربّوبیه. قم: مطبوعات دینی.
______________________. (1383). حکمت متعالیه. مترجم: محمد خواجوی. تهران: مولا.
صلواتی، عبدالله. (1385). «ارتباط خود شناسی و خدا شناسی نزد ابن عربّی و ملاصدرا». مقالات و بررسی‌ها. شماره81. صص 85-102.
طباطبایى، محمد حسین. (1388). رسائل توحیدی. مترجم: على شیروانى. قم: بوستان‌ کتاب.
_____________. (1374). تفسیر المیزان. تهران: دفتر انتشارات اسلامی.
علوی، سید محمدکاظم. (1396). «تحلیل معنایی و معرفتی حدیث معرفت نفس در تفاسیر نخستین». مطالعات فهم حدیث. شماره دو. صص 79-101.
مجلسی، مولامحمدباقر. (1403ق). بحار الانوار. بیروت: دار إحیاء التراث العربّی.
محجوب، فرشته. (1394). «تحلیل و واکاوی حدیث شریف «من عرف نفسه فقد عرف ربّه» در متون عرفانی». پژوهش‌های ادب عرفانی (گوهر گویا). شماره اول. صص 143-166.
مصطفوی، حسن. (1360). مصباح الشریعه. تهران: انتشارات انجمن اسلامى حکمت و فلسفه ایران.
هاشمى خویى، حبیب‌الله. (1400ق). منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه. مترجم: حسن حسن زاده آملى، محمد باقر کمره‌اى. تهران‏: مکتبه الاسلامیه.