نوع مقاله : علمی- ترویجی

نویسندگان

1 استادیار الهیات، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران

2 کارشناسی ارشد علوم قرآنی، دانشگاه علوم و معارف قرآن کریم،کرمانشاه، ایران

چکیده

پیوند میان قرآن و اهل بیت (ع) پیوند میان نور وروشنایی است. روایات تفسیری موجود در مجامع روایی، توضیح وتبیین قرآن است. بررسی روش تفسیری اهل‌بیت (ع) می‌تواند علاوه بر فهم عمیق تفاسیر آگاه‌ترین معلمان قرآن برای مفسران و پیروان آن‌ها به‌عنوان راهنما، راهگشا و الگو باشد. این مقاله با روش توصیفی- تحلیلی و مطالعات کتابخانه‌ای با تامل بر روایات تفسیری امام سجاد (ع) به  بررسی محورهای اساسی بینش آن امام بزرگوار با تکیه بر روش‌های تفسیری امام سجاد (ع) می‌پردازد. ابتدا برای هریک از روش‌ها یک نمونه قرآنی ذکرکرده، سپس روش تفسیری امام (ع) ذیل آن آمده است. نویسندگان در این نوشتار پس از ذکر اهمیت بحث با تحلیل روایات تفسیری و ادعیه آن حضرت سعی کرده‌اند تا روش تفسیری امام سجاد (ع) را بیان کرده و درنهایت به این نتیجه برسد که مهم‌ترین روش‌های تفسیری حضرت عبارتند از: قرآن به قرآن، قرآن به روایت و قرآن با تاریخ، علم و متون ادبی است.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Interpretive Methods of Imam Sajjad (AS)

نویسندگان [English]

  • Jamal Farazandwahy 1
  • Milad Asadi 2

1 Assistant Professor of Theology, Razi University, Kermanshah, Iran

2 M.A. in Quranic Sciences, University of Quranic Sciences and M'arif, Kermanshah, Iran

چکیده [English]

The connection between the Qur'an and the Ahl al-Bayt (AS) is the connection between light and enlightenment. The interpretive narrations in the narration assemblies are the explanation of the Qur'an. Examining the interpretive method of the Ahl al-Bayt (AS) can, in addition to a deep understanding of the interpretations of the most knowledgeable teachers of the Qur'an, be a guide, facilitator, and model for its commentators and followers. This article, with its descriptive-analytical method and library studies, reflects on the interpretive narrations of Imam Sajjad (AS) and examines the basic axes of the vision of that great Imam, relying on the interpretive methods of Imam Sajjad (AS). First, a Qur'anic example is mentioned for each method, and then the Imam's (as) interpretive method is given below. In this article, after emphasizing the importance of the discussion, the authors try to explain the interpretive method of Imam Sajjad (as) by analyzing the interpretive narrations and its claims, and finally conclude that the most important interpretive methods of the Prophet are: Quran to Quran, Quran to narration and the Qur'an are related to history, science, and literary texts.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Interpretive methods
  • Imam Sajjad (AS)
  • the Qur'an
  • the Sunnah
  • Tafsir
قرآن مجید
صحیفه سجادیه.
آقابزرگ طهرانی، محمد محسن. (1403ق). الذریعة الی تصانیف الشیعة. جلد 15. بیروت: دارالاضواء.
ابن ابی الحدید، عبدالحمید بن هبة الله. (1404ق). شرح نهج البلاغة. تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم. جلد 8. قم: کتابخانه آیت الله مرعشی نجفی.
ابن خلدون، عبدالرحمن. (1291 ق). تاریخ ابن خلدون. بیروت: دار احیاء التراث العربی.
ابن عاشور، محمد. (1380 ق). تفسیر التحریر و التنویر. بیروت: موسسه التاریخ.
ابن ندیم، محمد بن اسحاق. (1415 ق). الفهرست. بیروت: دار المعرفه.
استر آبادی، شرف الدین. (1417 ق). تاویل الآیات الظاهره فی فضائل العتره الطاهره. قم: موسسه النشر الاسلامی.
بحرانی، هاشم. (1375 ش). البرهان فی تفسیر القرآن. جلد 1 و 3. قم: دار التفسیر.
پهلوان، منصور. (1378ق). اسناد و مشایخ راویان صحیفه کامله. تهران: علوم حدیث.
ترمذی، محمدبن عیسی. (بی تا). سنن ترمذی. بیروت: دار الفکر.
حر عاملی، محمد بن حسن. (بی تا). وسائل الشیعه. بیروت: دار احیا التراث العربی.
حسکانی، عبیدالله بن عبدالله. (1411ق). شواهد التنزیل لقواعد التفضیل فی الآیات النازله فی اهل البیت. جلد 1 و 2. تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
حویزی، عبدالعلی. (1112 ق). تفسیر نور الثقلین. ترجمه محمد مهدی سازندگی و محمد حسین فاطمی نیا و هادی صلواتی. جلد 1. تهران: نشر نوید اسلام.
جلالیان، حبیب الله. (1372 ش). تاریخ تفسیر قرآن کریم. قم: اسوه.
جلالی کندری، سهیلا. (1389ش). جایگاه قرآن در روایات تفسیری امام سجاد علیه ‌السلام، بینات، ( 68 ) هفدهم/ 4، 28-11.
خرمشاهی، بهاء الدین. (1364 ش). تفسیر و تفاسیر جدید. تهران: انتشارات کیهان.
خضیری، محمد بن عبدالله. (1420ق). تفسیر التابعین. جلد 2. عربستان: دارالوطن.
رفیعی محمدی، ناصر. (1382 ش). تفسیری علمی قرآن. تهران: انتشارات کیهان.
سرفرازی، عباس علی. (1378 ش). رابطه علم و دین. تهران: نشر نوید اسلام.
سیوطی، جلال الدین. (1380 ش). الاتقان فی علوم القرآن. جلد 1 و 2. قم: مکتبه فخر الدین.
شاکر، محمد کاظم. (1382 ش). مبانی وروش‌های تفسیر قرآن. تهران: مرکز جهانی علوم اسلامی.
شریف قرشى، ‏باقر. (1409ق). حیاة الإمام زین‌العابدین علیه‌السلام‏. جلد 1. بیروت: دار الأضواء.
صدوق، محمدبن علی. (1417 ق). علل الشرایع. جلد 1 و 2. قم: موسسه بعثت.
_______  (1390 ش). من لایحضره الفقیه. جلد 2. تهران: دارالکتب الاسلامیه.
طباطبایی، محمد حسین. (1417 ق). المیزان فی تفسیر القرآن. جلد 11 ، 12 و 14. قم: جامعه مدرسین حوزه علمیه قم.
طبرسی، احمد بن علی. (بی تا). الاحتجاج. نجف: دار النعمان.
طبرسی، فضل بن حسن. (1373 ش). جوامع الجامع. جلد 2 و 3. تهران: آستان قدس.
طوسى، محمد بن حسن‏. (1414ق). الأمالی. قم: دار الثقافة‏.
قمی، عباس. (1364 ش)، سفینه البحار. تهران: دار الاسوه.
عطاردى، عزیز الله. (1379ش). مسند الإمام سجاد علیه االسلام. جلد 1. تهران:  عطارد.
علوی مهر، حسین. (1381ش). روش ها و گرایش های تفسیری. قم: اسوه.
عمید زنجانی، عباس علی. (1373 ش). مبانی و روش های تفسیری. تهران: وزارت ارشاد اسلامی.
عیاشی، محمد بن مسعود. (بی تا). تفسیر عیاشی. تحقیق هاشم رسولی محلاتی. جلد 2. تهران: المکتبه العلمیه الاسلامیه.
غزالی، امام محمد. (1364 ش). مشکوه الانوار. ترجمه صادق آدینه وند. تهران: امیرکبیر.
فکری، علی. (1373 ش). القرآن ینبوع العلوم و الفرقان. تهران: دار الاسوه.
فیض کاشانی، محسن. (1416 ق). تفسیر صافی. تصحیح حسین اعلمی. تهران: منشورات مکتبه صدر.
کوفی، فرات بن ابراهیم. (بی تا). تفسیر فرات کوفی. بیروت: دار المعرفه.
کلینی، محمد بن یعقوب. (1363 ش). الکافی. تهران: دار الکتب الاسلامیه.
مجلسی، محمد باقر. (بی تا). بحار الانوار. جلد 19 ،25 و 107. بیروت: موسسه وفا.
معرفت، محمدهادی. (1379ش). تفسیر و مفسران. جلد 1. قم: مؤسسه فرهنگى تمهید.
مکارم شیرازی، ناصر. (1374 ش). تفسیر نمونه. تهران: دار الکتب الاسلامیه.
میهنی، محمد بن منصور. (1382 ش). التوحید. تحقیق محمد رضا موحدی. تهران: اهل قلم.
یعقوبی، احمد بن اسحاق. (1374 ش). تاریخ یعقوبی. ترجمه محمد ابراهیم آیتی. جلد 1 و 2. تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.