قرآن پژوهی
محسن قاسمپور؛ پروین شناسوند؛ امیر توحیدی
چکیده
دین بهمثابه مجموعهای از تعالیم و مضامین والای فردی و اجتماعی از سوی خداوند بزرگ و توسط برگزیدگان او برای نیل بشر به سعادت آورده شده و از اهدافی بلند برخوردار است بسیاری از عالمان دین بر فایده و لزوم دین که دارای پشتوانههای عقلانی است تأکید ورزیدهاند. در کنار فوایدی که دین برای انسان به ارمغان آورده باید به جنبههای فردی و اجتماعی ...
بیشتر
دین بهمثابه مجموعهای از تعالیم و مضامین والای فردی و اجتماعی از سوی خداوند بزرگ و توسط برگزیدگان او برای نیل بشر به سعادت آورده شده و از اهدافی بلند برخوردار است بسیاری از عالمان دین بر فایده و لزوم دین که دارای پشتوانههای عقلانی است تأکید ورزیدهاند. در کنار فوایدی که دین برای انسان به ارمغان آورده باید به جنبههای فردی و اجتماعی آن توجه داشت. آموزههای فراوانی در قرآن وجود دارد که به جنبههای اجتماعی دین پرداخته و مفسران قرآن نیز به این مهم عنایت داشتهاند. تبیین این فوائد گاهی با بهکارگیری روشهای اقناعی توسط مفسران در تفاسیر خود انجام یافته است. و جلوهای بارز از رویکرد اجتماعی و ارائه الگویی همهفهم برای مخاطبان خود به منصه ظهور گذارده است. ازجمله این مفسران در دوره معاصر مرحوم مغنیه است که به تفسیر اجتماعی بهعنوان یک رویکرد عصری اهتمام ویژهای داشته است که از جلوههای بارز این رویکرد کاربست عنصر اقناع در تفسیر است. به نظر این مفسر ازآنجاکه هدف دین، ارائه شیوۀ صحیح زندگی برای نیل به سعادت جاودانه است؛ تحقق چنین سعادتی درگرو رعایت وظایف فردی و اجتماعی یک انسان است. به باور این مفسر ازآنجاکه انسان مدنی الطبع است لذا ضرورت زیست اجتماعی انسان اقتضا میکند که آموزههای قرآنی بر خیرخواهی نوع انسان فارغ از هر آیین و مذهب معطوف گردد، نه صرفاً متدیّنان و یا فقط مسلمانان. این مهم درگرو توجه به عنصر اقناع در مقام تفسیر آیات قرآنی و برجسته نمودن این شیوه قرآنی است. بدینسان هدف از این جستار توجه به اهمیت و جایگاه این شیوه از تبیین قرآنی توسط مفسری همچون مغنیه است. دستاورد این تحقیق که به روش توصیفی و تحلیلی است ازاینقرار است: به عقیده مرحوم مغنیه مفسّر قرآن میباید برای تبیین و تفسیر آموزههای اجتماعی قرآن و رسیدن و درک و تفهیم این غایتِ استوار به مخاطبان، از شیوهای ویژه بهرهگیری نمود که ازنظر وی، عبارت است از اقناع و سادهسازی مطالب؛ بهگونهای که با کاربست اسلوب متناسب با فهم و شرایط فکری و اجتماعی و روانشناختی مخاطبان همسان باشد. اقناع مخاطب به معنای نادیده گرفتن جنبههای استدلالی در تفسیر نیست بلکه از مؤلفههای تفسیر عصری تأکید بر این رویکرد اقناعی است. این جستار در پی بررسی چراییِ اولویت شیوۀ اقناعی در تفسیر و ذکر برخی چالشهای بحث استدلالی در تفسیر قرآن از منظر این مفسر است.
قرآن پژوهی
راضیه سادات سیدخراسانی؛ محسن قاسمپور؛ خدیجه حسین زاده
چکیده
یکی از مسائل اختلافی و بنیادین در تفسیر قرآن، مسئلهی جامعیت قرآن است. جامعیت از مبانی مهم تفسیر بوده که در چگونگی و مصادیق آن اختلافنظر وجود دارد؛ بهگونهای که هرکدام از مفسران با استناد به ادلهای در هر یک از حوزههای جامعیت ذاتی و مقایسهای به یکی از دیدگاههای جامعیت تمایل پیدا کردهاند. بررسی دیدگاه آیتالله جوادی و آیتالله ...
بیشتر
یکی از مسائل اختلافی و بنیادین در تفسیر قرآن، مسئلهی جامعیت قرآن است. جامعیت از مبانی مهم تفسیر بوده که در چگونگی و مصادیق آن اختلافنظر وجود دارد؛ بهگونهای که هرکدام از مفسران با استناد به ادلهای در هر یک از حوزههای جامعیت ذاتی و مقایسهای به یکی از دیدگاههای جامعیت تمایل پیدا کردهاند. بررسی دیدگاه آیتالله جوادی و آیتالله مصباح بهعنوان مفسران و قرآنپژوهان تأثیرگذار دوره معاصر میتواند راهگشای حل برخی مباحث نظری در حوزه اندیشه و عمل دینی باشد. نوشتار حاضر با شیوه توصیفی و تحلیلی و با گردآوری دادهها از راه جمعآوری کتابخانهای درصدد تبیین، تحلیل و ارزیابی دیدگاه این دو اندیشمند در دو حوزهی جامعیت است. با توجه به آثارشان، هر دو اندیشمند درباره جامعیت مقایسهای قرآن اتفاقنظر دارند و هر دو، قرآن را نسبت به سایر کتب الهی کاملتر و حاوی تمام مسائل و معارف مفید برای سعادت دنیوی و اخروی میدانند؛ اما در خصوص جامعیت ذاتی، اندکی اختلافنظر وجود دارد. ازنظر علامه مصباح، قرآن کریم در عرصه هدایت به سعادت دنیایى و آخرتى، جامعیت دارد و به جامعیت اعتدالی معتقدند؛ اما آیه الله جوادی، جامعیت حداکثری برای قرآن را با دو شرط پذیرفته است. این پژوهش، ضمن تبیین اصل دیدگاه این اندیشمندان قرآنی و ارزیابی مناسب به این حقیقت دستیافته که اگرچه اصل دیدگاه این دو مفسر و اندیشمند فرزانه معاصر موردقبول و قابلاثبات است، اما از منظری دیگر این نگرشها با ملاحظات و بلکه کاستیهایی مواجه است که در این جستار به آنها پرداخته میشود.