یاسر تک فلاح؛ فاطمه نظری؛ صابر طالبی
چکیده
رویکرد اصلی در آموزه‌های دینی با توجه به هدف غایی دین که قرب الهی است، مصون داشتن انسان‌ها از گناه و لغزش می‌باشد. مسئلة اصلی جامعة و آسیب‌های فردی و اجتماعی که در آن مشاهده می‌شود، ناشی از عمل نکردن و یا عدم آگاهی نسبت به آموزه‌های دینی است. یکی از اجزای نظام بازدارندگی از گناه در آموزه‌های دینی، تقویت حساسیت اجتماع در برابر لغزش‌های ...
بیشتر
رویکرد اصلی در آموزه‌های دینی با توجه به هدف غایی دین که قرب الهی است، مصون داشتن انسان‌ها از گناه و لغزش می‌باشد. مسئلة اصلی جامعة و آسیب‌های فردی و اجتماعی که در آن مشاهده می‌شود، ناشی از عمل نکردن و یا عدم آگاهی نسبت به آموزه‌های دینی است. یکی از اجزای نظام بازدارندگی از گناه در آموزه‌های دینی، تقویت حساسیت اجتماع در برابر لغزش‌های عناصر جامعه است. امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر سازوکار پیشبینیشده است که در قرآن و روایات بهعنوان یک فریضه و زمینهساز احیای سایر فرایض از آن یادشده است و جامعة اسلامی را در برابر گناه و معصیت حساس نموده و بدین ترتیب مسئولیتی همگانی برای دعوت به نیکیها و نهی از بدیها و گناهان به آحاد جامعه اعطا میکند. این پژوهش بهضرورت این فریضه از منظر آمران و ناهیان، مخاطبان، اجتماع، اولویتها، الزامات و بایستهها و نقش حکومت اسلامی در بهسازی محیط اجتماع و سوق دادن بهسوی پرهیزکاری، موردمطالعه قرار میدهد.
