حدیث پژوهی
یاسر تک فلاح
چکیده
یکی از راهبردهای اولیه برای پیشگیری از جرم، پیش‌بینی عقوبت برای مرتکب می‌باشد که منطق اثرگذاری آن، سنگینی هزینه‌های ارتکاب عمل در برابر فوائد آن است. در این پژوهش در صدد آن هستیم، نظام مجازاتی که توسط شارع مقدس از طریق آیات و روایات به مکلفین ابلاغ گردیده است، چه تاثیری در پیشگیری از جرائم دارد. نتایجی که با روش توصیفی- تحلیلی بدست ...
بیشتر
یکی از راهبردهای اولیه برای پیشگیری از جرم، پیش‌بینی عقوبت برای مرتکب می‌باشد که منطق اثرگذاری آن، سنگینی هزینه‌های ارتکاب عمل در برابر فوائد آن است. در این پژوهش در صدد آن هستیم، نظام مجازاتی که توسط شارع مقدس از طریق آیات و روایات به مکلفین ابلاغ گردیده است، چه تاثیری در پیشگیری از جرائم دارد. نتایجی که با روش توصیفی- تحلیلی بدست آمد این بود که نظام مجازات اسلامی با رویکردی جامع، مجازات‌ها و عقوبت‌هایی را برای مجرمان پیش‌بینی کرده است که جنبة دنیوی و اخروی را به‌طور مشخص و هماهنگ به همراه دارند. عقوبت‌های دنیوی، گاه جنبة طبیعی دارند و گاه به صورت مجازات‌های شرعی گناهان جلوه‌گر شده‌اند. عقوبت‌های دنیوی طبیعی، در واقع نتایجی از اعمال گناهکارانة افراد هستند که در طبیعت این اعمال نهاده شده‌اند و پس از ارتکاب به‌طور طبیعی دامنگیر فرد می‌شوند. مجازات‌های شرعی نیز قسم دیگری از عقوبت‌های دنیوی هستند که شارع مقدس با رویکرد بازدارندگی آن‌ها را وضع نموده که اجرای آن را برای حکومت اسلامی به عنوان تکلیف قرار داده است. جنبة بازدارندگی مجازات‌های شرعی که شامل حدود، قصاص، دیات و تعزیرات می‌شوند، با سه رویکرد حتمیت مجازات‌ها که شک و تردید را در خصوص اجرای آن در ذهن مرتکب از بین می‌برد، شدت مجازات‌ها که هزینة جسمی و روحی انجام گناه را برای مرتکب افزایش می‌دهد و دقت و ظرافتی که در اجرای مجازات و نحوة ثبوت گناه پیش‌بینی گردیده، وضع شده است.
یاسر تک فلاح؛ فاطمه نظری؛ صابر طالبی
چکیده
رویکرد اصلی در آموزه‌های دینی با توجه به هدف غایی دین که قرب الهی است، مصون داشتن انسان‌ها از گناه و لغزش می‌باشد. مسئلة اصلی جامعة و آسیب‌های فردی و اجتماعی که در آن مشاهده می‌شود، ناشی از عمل نکردن و یا عدم آگاهی نسبت به آموزه‌های دینی است. یکی از اجزای نظام بازدارندگی از گناه در آموزه‌های دینی، تقویت حساسیت اجتماع در برابر لغزش‌های ...
بیشتر
رویکرد اصلی در آموزه‌های دینی با توجه به هدف غایی دین که قرب الهی است، مصون داشتن انسان‌ها از گناه و لغزش می‌باشد. مسئلة اصلی جامعة و آسیب‌های فردی و اجتماعی که در آن مشاهده می‌شود، ناشی از عمل نکردن و یا عدم آگاهی نسبت به آموزه‌های دینی است. یکی از اجزای نظام بازدارندگی از گناه در آموزه‌های دینی، تقویت حساسیت اجتماع در برابر لغزش‌های عناصر جامعه است. امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر سازوکار پیشبینیشده است که در قرآن و روایات بهعنوان یک فریضه و زمینهساز احیای سایر فرایض از آن یادشده است و جامعة اسلامی را در برابر گناه و معصیت حساس نموده و بدین ترتیب مسئولیتی همگانی برای دعوت به نیکیها و نهی از بدیها و گناهان به آحاد جامعه اعطا میکند. این پژوهش بهضرورت این فریضه از منظر آمران و ناهیان، مخاطبان، اجتماع، اولویتها، الزامات و بایستهها و نقش حکومت اسلامی در بهسازی محیط اجتماع و سوق دادن بهسوی پرهیزکاری، موردمطالعه قرار می‌دهد.
