حدیث پژوهی
حسن نجفی؛ مرتضی اکبرپور؛ محمدحسن محمدی
چکیده
پژوهش حاضر با هدف شناسایی مدلولهای تربیتی دعای بیستو پنجم صحیفة سجادیه و چگونگی کاربرد آنها در برنامۀ درسی معارف اسلامی انجام شدهاست. روش پژوهش توصیفیـ تحلیلی میباشد. برای گردآوری دادههای لازم در نیل به اهداف پژوهش، متن و ترجمة دعای مذکور و نیز دیگر منابع تشریحی با استفاده از فرمهای فیشبرداری از منابع جمعآوری، و با ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف شناسایی مدلولهای تربیتی دعای بیستو پنجم صحیفة سجادیه و چگونگی کاربرد آنها در برنامۀ درسی معارف اسلامی انجام شدهاست. روش پژوهش توصیفیـ تحلیلی میباشد. برای گردآوری دادههای لازم در نیل به اهداف پژوهش، متن و ترجمة دعای مذکور و نیز دیگر منابع تشریحی با استفاده از فرمهای فیشبرداری از منابع جمعآوری، و با شیوههای کیفی تجزیه و تحلیل شدهاست. بر اساس یافتههای این تحقیق، در دعای بیستو پنج صحیفة سجادیه به گونهای ظریف و دقیق برخی از مدلولهای تربیتی را میتوان استنتاج و استخراج نمود که عبارتند از: استعانت از خداوند، بهرهگیری از تقوا، محور قرار دادن محبت راستین، اطاعتپذیری، شناخت دشمن (شیطان)، بصیرت، واگذاری مسئولیت به متربیان، توجه به رشد اخلاقی، طلب رزق طیب و توجه به تربیت جسمانی. برنامهریزان درسی میتوانند از مدلولهای تربیتی مذکور با اتخاذ استراتژیهای مطرحشده از سوی محققان در طراحی بخشهای اهداف، محتوا، روشهای یاددهیـ یادگیری و ارزشیایی برنامۀ درسی معارف اسلامی استفاده نمایند.
مجتبی ترکاشوند؛ حمید رضا مرادی لقمان؛ اژدر شمخانی
چکیده
هدف از انجام این پژوهش، بررسی اسلوب ادبی در صحیفة سجادیه است. نزد اهل صناعت و فن، اسلوب عبارت است از طریقهای که ترکیبها بر طبق آن ساخته، یا قالبی که ترکیبها در آن ریخته میشوند... پس هر فنی از سخن، اسلوب خاص خود و سبکهای متفاوت دارد؛ روشی خاص که یک هنرمند از طریق آن، افکار، عواطف و انفعالات درونی خود را به دیگران منتقل میکند. چنانکه ...
بیشتر
هدف از انجام این پژوهش، بررسی اسلوب ادبی در صحیفة سجادیه است. نزد اهل صناعت و فن، اسلوب عبارت است از طریقهای که ترکیبها بر طبق آن ساخته، یا قالبی که ترکیبها در آن ریخته میشوند... پس هر فنی از سخن، اسلوب خاص خود و سبکهای متفاوت دارد؛ روشی خاص که یک هنرمند از طریق آن، افکار، عواطف و انفعالات درونی خود را به دیگران منتقل میکند. چنانکه میدانیم، انسانها در تعبیر امور درونی، نه تنها با هم متفاوتند، بلکه در تفسیر یک موضوع و اندیشه نیز همسو نیستند. اسلوب، یک عنصر مهم در ادبیات است و در بسیاری مواقع، نقش لاینفکی از ادبیات را ایفا میکند. همچنین، این عنصر را میتوان در تمام کارها نقش داد، به طوری که خداوند تعالی نیز اسلوب را در قرآن به شیوههای مختلف آوردهاست؛ آنجا که خداوند به موسی و هارون فرمان میدهد که با فرعون با اسلوب و شیوهای خاص برخورد کند، شاید متذکر شود و بترسد: Pاذْهَبَا إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى * فَقُولَا لَهُ قَوْلًا لَّیِّنًا لَّعَلَّهُ یَتَذَکَّرُ أَوْ یَخْشَىO (طه/43ـ44). این سؤال به ذهن خوانندگان متون اسلامی، از جمله صحیفة سجادیه و نهجالبلاغه متبادر میشود که چرا اسلوب امام سجاد(ع) با اسلوب علی(ع) در نهجالبلاغه متفاوت است؟ در مقالة حاضر سعی شدهاست تا بر تکیه بر روش پژوهش توصیفیـ تحلیلی (اسنادی) با بررسی گزینشی از دعاهای صحیفة سجادیه به اسلوب ادبی یادشده و روش امام سجاد(ع)در طریقة جاجت بردن به آستان یار و طلب از ایشان بررسی شود. نتایج پژوهش نشان میدهد کهامام سجاد(ع) معانی دقیق عرفانی، فلسفی و اعتقادی را با کلامی ساده، رسا و شیوا بیان فرمودهاند و با اسلوبی متأثر از قرآن، اثری شایستة فهم و درک برای همگان فراهم آوردهاند و هر خوانندهای از اقشار مختلف مردم، با پرداختن به ادعیه صحیفةسجادیه، مجذوب اسلوب شیوا و روان آن میگردد و زبان ائمة معبود خویش را میخواند.
