نوع مقاله : علمی- ترویجی

نویسنده

استادیار فقه و مبانی حقوق اسلامی، دانشگاه علّامه طباطبائی، تهران، ایران

چکیده

قرآن کریم به عنوان معتبرترین منبع استنباط دانشمندان اسلامی، کلام خداوند متعال بوده و بنابر اعتقاد قاطبة مسلمانان این کتاب آسمانی بدون نقل معنا و بی هیچ کم وکاستی به دست انسان رسیده‌است. از این رو یکایک کلمات قرآن کریم واسطه در انتقال پیام از پیام دهنده(خدا) به پیام گیرنده(انسان) است. بنابراین فهم دقیق کلمات این کتاب مقدس از طریق مفهوم‌شناسی و یافتن کلمات مترادف، متضاد و مرتبط ممکن خواهد بود؛ ضروری و اجتناب‌ناپذیر است. نگارنده این مقاله معتقد است که چنانچه با این روش واژة «صلح» مورد مطالعه واقع شود، جواز یک عمل حقوقی دو طرفه(صلح ابتدائی) را به ارمغان می‌آورد که گره‌گشای بسیاری از تعاملات مدنی میان مردم خواهد بود. امروزه «صلح ابتدائی» یا «صلح بدوی» می‌تواند به عنوان ره‌آورد این دقت مفهوم‌شناختی، آزادی معاملی انسان‌ها را تقویت کند و روابط حقوقی افراد را توسعه داده و مستحکم‌تر سازد. این تحقیق با تکیه بر روش تحلیلی و مبتنی بر فرایند مفهوم‌شناسی، مقصود فوق را با مطالعة کتابخانه‌ای آثار لغویان، مفسران و فقها دنبال می‌کند.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

The Semantics of the Word "Peace" in the Holy Qur'an and its Effect on the Legal Permission of the "Primary Peace"

نویسنده [English]

  • Hamid Reza Basiri

Assistant Professor of Islamic Jurisprudence and Fundamentals of Law, Allameh Tabataba'i University, Tehran, Iran;

چکیده [English]

The Holy Qur'an, as the most reliable source of inference in jurisprudence and Islamic law, is the word of Allah Almighty and, according to the great beliefs of the Muslims, this book of the celestial has not been translated into the human mind without any meaning. Hence, one word of the Holy Quran is the medium in transmitting the message from the messenger (God) to the receiver's message (man). Therefore, the exact understanding of the words of this Bible, which is possible by the method of semantics and the formation of a semantic network and the search for synonymous, contradictory, and related words, is essential and inevitable. The author of this paper believes that, if this method is to be studied by the term "peace", it would give the license a two-way legal action (primary peace), which would bring about many civil interactions among the people. Today, in our law, "primitive peace" or "primitive peace" can serve as a rationale for this semantic accuracy, enhance the human freedom of action, and develop and strengthen the legal relationships of individuals. This paper, based on the analytical and semantic method, pursues the above objective by studying the library of works of lexicons, commentators, and jurisprudents.
 

کلیدواژه‌ها [English]

  • Holy Qur'an
  • Semantics
  • Peace
  • Salm
  • Primary Peace
 قرآن کریم
ابن منظور، محمد. (1416ق.). لسان العرب. بیروت: دار احیاء التّراث العربی.
ابن‌فارس، احمد. (1404ق.). معجم مقاییس اللّغه. تهران: مکتبه الاعلام الاسلامی.
احمدرضا. (1986م.). معجم متن اللغه. بیروت: بی­نا‌.
اردبیلی، احمد. (1412ق.). مجمع الفائده و البرهان. قم: موسسه النشر الاسلامی.
امامی، مسعود. (1382). «صلح ابتدائی». فصلنامة فقه اهل بیت. شماره 34. صص 78 تا 140.
انیس، ابراهیم. (بی­تا). المعجم الوسیط. استانبول: المکتبه الاسلامیه.
بحرانی،یوسف.(1405ق). الحدائق الناضره فی احکام العتره الطاهره. قم: مؤسّسه النشر الاسلامی.
بستانی، فؤاد أفرام.(1992م.). المنجدالطلاب. بیروت: دارالمشرق.
بهبهانی، محمدباقر.(1417ق.). حاشیه مجمع الفائده و البرهان. قم: مؤسسه العلّامه المجدّد الوحید البهبهانی.
جبران، مسعود.(1986م.) الرائد. بیروت: دارالعلم للملایین.
خلیل، جرّ. بی­تا،  فرهنگ لاروس، ترجمۀ حمید طبیبیان، تهران: امیرکبیر
راغب­اصفهانی، حسین.(1412ق.). مفردات الفاظ القرآن. دمشق: دارالقلم.
زبیدی، محمدمرتضی. (بی­تا). تاج­العروس. بیروت: دار­الهدایه.
شیخ طوسی، محمد. (بی­تا). التّبیان فی تفسیر القرآن. بیروت: داراحیاء التراث العربی.
شیخ الشریعه اصفهانی، فتح‌الله. (بی­تا). نخبه الازهار فی احکام الخیار. قم: المطبعه­العلمیه.
صفی‌پور، عبدالرحیم. (بی­تا). منتهی‌الإرب فی لغه‌ العرب. بی­جا، بی­نا.
الطریحی، فخرالدین. (1403ق.). مجمع البحرین. بیروت: موسسه­الوفاء.
علّامه حلی، حسین. (بی­تا). تذکره‌الفقهاء. تهران: مکتبه المرتضویّه لاحیاء الآثار الجعفریّه.
عمید زنجانی، عباسعلی. (1382ش.). آیات الاحکام. تهران: موسسه مطالعات و تحقیقات علوم انسانی.
فیومی، ‌احمد. (1347ق.). المصباح المنیر. مصر: مطبوعات محمدعلی صبیع.
گرجی، ابوالقاسم. (1383ش.). آیات‌الاحکام. تهران: نشر میزان.
محقق داماد، سیدمصطفی. (1381). قواعد فقه بخش مدنی 2. تهران: سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه‌ها (سمت).
مصطفوی، حسن. (1425ق.). التحقیق فی کلمات القرآن الکریم. قم: مؤسّسه النشر الاسلامی.
میرزای قمی، میرزا ابوالقاسم. (1371ش.). جامع الشتات. تهران: سازمان انتشارات کیهان.
نجفی، محمدحسن. (1367ش.). جواهر الکلام. تهران: المکتبه الاسلامیه.