نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• مریم علیزاده ¹
• زری پیشگر ²
• فاطمه رفسنجانی ³

¹ استادیار دانشکده معارف و اندیشه اسلامی دانشگاه تهران

² استادیار و عضو هیات علمی گروه الهیات و معارف اسلامی دانشگاه علامه طباطبایی

³ دانش پژوه رشته تفسیر تطبیقی موسسه آموزش عالی زینبیه

چکیده

استناد به قرائن کلام، برای فهم مقصود خداوند درتفسیر قرآن کریم، یکی از مبانی مهم تفسیری محسوب می‌شود. سیاق سخن به عنوان قرینه لفظی متصل در کشف معنای صحیح آیات، کاربرد وسیعی دارد که در صورت غفلت از آن، برداشت‌ تفسیری با ادعاهای نادرست همراه خواهد بود. تفسیر علامه طباطبایی به دلیل روش قرآن به قرآن، از سیاق در کاربرد وسیع آن بهره برده است. وی در تعیین وقوع نسخ در آیات نیز به قرائن کلام به خصوص سیاق توجه ویژه داشته و در این راستا به نقد دیدگاه‌های صاحبنظران در این باره پرداخته است. نوشتار پیش‌رو با روش توصیفی -تحلیلی به نقش سیاق در تعیین نسخ در محدوده سوره بقره پرداخته و به این نتیجه دست یافته است که سیاق در برخی موارد در تعیین وقوع نسخ در این سوره به عنوان قرینه متصل به کار می‌رود. در برخی موارد نیز، سیاق نقش سلبی داشته و ادعای برخی از قرآن‌پژوهان برای اثبات نسخ در این آیات، از طریق سیاق قابل انکار است.

کلیدواژه‌ها

• سیاق
• نسخ
• سوره بقره
• علامه طباطبایی

موضوعات

• قرآن پژوهی

عنوان مقاله [English]

نقش سیاق امکان نسخ

نویسندگان [English]

• Maryam Alizadeh ¹
• zary pishgar ²
• fateme rafsanjani ³

¹ Assistant Professor, Faculty of Education and Islamic Thought, University of Tehran

² Assistant Professor and Faculty Member, Department of Theology and Islamic Studies, Allameh Tabatabaei University

³ Research Fellow in Comparative Interpretation at Zeinbiyeh Institute of Higher Education

چکیده [English]

Referencing the contextual clues in understanding the intentions of God in the interpretation of the Holy Quran is considered one of the important foundations of Quranic exegesis. The context of speech, as a connected verbal clue, has extensive applications in revealing the correct meanings of verses; neglecting this can lead to interpretive misunderstandings accompanied by incorrect claims. Allameh Tabatabai's interpretation, due to its Quranic methodology, has extensively utilized context. He pays special attention to the contextual clues, particularly the context, in determining the occurrence of abrogation in the verses and critiques the viewpoints of scholars on this matter. The forthcoming text uses a descriptive-analytical approach to explore the role of context in determining abrogation within the scope of Surah Al-Baqarah and concludes that in some cases, context is used as a connected clue to determine the occurrence of abrogation in this Surah. In some instances, context has a negative role, and the claims of some Quranic researchers seeking to prove abrogation in these verses through context can be refuted

کلیدواژه‌ها [English]

• Context
• Abrogation
• Surah Al-Baqarah
• and Allameh Tabatabai