نوع مقاله : علمی- تخصصی
نویسنده
دانشجوی دانشگاه علامه طباطبایی
چکیده
در قرآن، فلسفهی قصّهپردازی جز قصّهی فلسفهپردازی نیست. اگر فلسفهورزی، آغاز «حیرت»، «دعوت»، «فکرت» و«عبرت» باشد، قصّهها در این کتاب پاک، سراسر دعوت به این مربّع بوده است. قرآن بهمانند کتابی حامل و واجد «معنا» نمیتوانسته از کنار قصّهپردازی و قصّهگویی بیتفاوت بگذرد،زیرا قصّهها در قرآن سراسر و سرتاسر حکایتها و وقایع تاریخیاند، خالی از خیال و عاری از ایماژ آنسان که در قصّههای متعارف دیده میشود و گوهری که از دل صدف قصّهها بیرون میجهد همان عبرت است.
کلیدواژهها
عنوان مقاله [English]
Admonishing Lessons in Quranic Stories
نویسنده [English]
- behruz hasan nejhad
چکیده [English]
In the holy Qur’an, the philosophy of storytelling is in fact the story of philosophizing. If philosophizing is the move towards ‘perplexity’, ‘invitation’, ‘reflection’ and ‘admonition’, then the stories of this pure Book invite us to all these four. As a carrier of ‘meaning’, this holy Book has not been oblivious to storytelling and narration; Quranic stories are replete with historical events and stories, and, without images or imaginations characteristic of popular stories; the precious gem of these stories is nothing but the admonishing lessons.
کلیدواژهها [English]
- The Qur’an
- story
- Narration
- admonishing lesson
- Prophet