نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

• عباس اشرفی

هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی

چکیده

سؤال و درخواست بندگان خدا از خداوند قادر برای رفع حاجت و نیاز مادّی یا معنوی که مهم‌ترین آن درخواست نجات از ضرر و مرگ می‌باشد، عمدتاً در نیایشگاه‌ها صورت می‌پذیرد. این مقاله با روش تطبیقی در پی پاسخ به پرسشِ «چگونگی نیایشگاه در کُتُب مقدّس (عهد قدیم، عهد جدید و قرآن)» می‌باشد. در این نوشتار، ضمن واژه‌شناسی نیایش به تبیین جایگاه نیایشگاه از دیدگاه کُتُب مقدّس پرداخته، آنگاه مقایسه‌ی اجمالی بین دیدگاه‌ها نموده است. مکان عبادت در عهد قدیم، خیمه‌ی عبادت، کنیسه، در عهد جدید، سخن از کنیسه و نیز کلیسا و در قرآن سخن از مسجد می‌باشد. عهد قدیم تاکید بر سنگی‌بودن، در بلندی‌بودن، مذبح‌بودن مکان نیایشگاه دارد. در عهد جدید صرفاً تأکید بر مؤمنان است. در قرآن تأکید بر مؤمنان، مکان و زمان است. عهد قدیم مقرّراتی را برای ورود به عبادتگاه وضع می‌کند، ولی عهد جدید برای ورود به کلیسا منعی قرار نداده است. قرآن ورود مشرکین را به داخل مسجدالحرام منع می‌کند. مسجدالحرام از حیث محوریّت عبادی- اجتماعی در اسلام با هیچ نیایشگاهی قابل قیاس نمی‌باشد و در یهود و مسیحیّت چنین محوریّتی وجود ندارد.

کلیدواژه‌ها

• نیایش
• نیایشگاه
• خداوند
• عیسی مسیح
• قرآن
• عهد قدیم
• عهد جدید

عنوان مقاله [English]

Places for Praying in the Old Testament, the New Testament and the Holy Qur’an

نویسنده [English]

• abbas asrafi

چکیده [English]

The servants of God usually, in places for praying, request Him to fulfill their material and spiritual needs, most importantly to protect them from harm and death. With a contrastive methodology, this paper aims at investigating the quality of praying in sacred books (the Old Testament, the New Testament and the Qur’an). It first focuses on the etymology of the word praying and then examines its status in different holy books. Then a brief comparison is made between different perspectives. According to the Old Testament, the place of praying is synagogue; in the New Testament church is the place for praying and in the Qur’an, mosque. The Old Testament emphasizes that the place of praying should be made of stone, be located in a high area of land and be the place for sacrifice. The New Testament focuses merely on believers and in the holy Qur’an the believers, the place and the time are all emphasized. Unlike the New Testament, the Old Testament has laid down some rules for entering the place of praying; the Qur’an has forbidden the unbelievers from entering the Holy Mosque. The Holy Mosque, with regard to its Islamic praying-social orientation, cannot be compared to any other place of praying; such orientation does not exist in Judaism and Christianity.

کلیدواژه‌ها [English]

• : praying
• place of praying
• God
• Jesus Christ
• The Qur’an
• the Old Testament
• the New Testament