قرآن کریم.
آلوسی، شهاب‌الدین السید محمود البغدادی. (بی‌تا). روح‌المعانی فی تفسیر القرآن العظیم والسبع المثانی. بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
آنتونی، آرلاتو. (1384). درآمدی بر زبانشناسی تاریخی. ترجمة یحیی مدرسی. چ2. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
ابن‌درید، محمدبن حسن. (1988م.). جمهرة‌اللغة. چ1. بیروت: دار العلم للملایین.
ابن‌الندیم، محمد بن إسحاق.(1417ق./ 1997م.). الفهرست. چ2. تحقیق إبراهیم رمضان. بیروت ـ لبنان: دار المعرفة.
ابن‌سیده، علی‌بن اسماعیل. (1421ق.). المحکم والمحیط الأعظم. چ1. بیروت: دار الکتب العلمیة.
ابن‌عباد، صاحب اسماعیل. (1414ق.). المحیط فی اللغة. چ1. بیروت: عالم الکتب.
ابن‌فارس، احمدبن فارس. (1404ق.). معجم مقاییس اللغة. چ1. قم: مکتب‌الاعلام الاسلامی.
ابن‌منظور، محمدبن مکرم. (1414ق.).لسان العرب. چ3. بیروت: دار صادر.
أبوبکر الصنعانی، عبدالرزاق‌بن همام. (1403ق.). مصنف عبد الرزاق. تحقیق حبیب الرحمن الأعظمی. چ2. بیروت: المکتب الإسلامی.
ابوزید، نصر حامد. (1999م.). اشکالیات القراءةو آلیات التأویل. چ1. بیروت: المرکز الثقافی العربیه.
اچسون، جین. (1376). زبانشناسی همگانی. ترجمة حسین وثوقی. چ1. تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
ازهری، محمدبن احمد. (1421ق.). تهذیباللغة. چ1. بیروت: دار احیاء التراث العربی.
ایزوتسو، توشیهیکو. (1374). خدا و انسان در قرآن. ترجمة احمد آرام. چ2. تهران: نشر فرهنگ.
البرزی، پرویز. (1386). مبانی زبانشناسی متن. چ1. تهران: امیرکبیر.
بستانی، فواد افرام. (1375). فرهنگ ابجدی. چ2. تهران: اسلامی.
بقاعی، برهان‌الدین. (1389ق.). نظم الدرر فی تناسب الآیات و السور. هند ـ حیدرآباد: مجلس دائرةالمعارف العثمانیة.
بلاشر، رژی. (1359). در آستانة قرآن. ترجمة محمود رامیار. چ1. تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی.
بنت‌الشاطی، عائشة عبدالرحمن. (1404ق.). الإعجاز البیانی للقرآن. چ2. القاهرة: دارالمعارف.
بی‌آزار شیرازی، عبدالکریم. (1377). قرآن ناطق. چ1. تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی.
جاحظ، عمروبن بحر. (1968م.). البیان والتبیین. تحقیق فوزی عطوی. چ1. بیروت: دار صعب.
جلالیان، حبیب‌الله. (1378). تاریخ تفسیر قرآن کریم. چ4. تهران: اسوه.
جوهری، اسماعیل‌بن حماد. (1376ق.). الصحاح. چ1. بیروت: دار العلم للملایین.
جرجانی، عبدالقاهر‌بن عبدالرحمن. (1995م.). دلائل الإعجاز. تحقیق محمد التنجی. چ1. بیروت: دار الکتاب العربی.
حاتم صالح، ضمان. (1979م.).نظریةنظم تاریخ و تطور. چ1. دبی: دار الثقافه و التراث.
حاجی خلیفة، مصطفی‌بن عبدالله. (1941م.). کشف‌الظنون عن أسامی الکتب والفنون. چ2. بغداد: مکتبة المثنی.
حمدی ابوعلی، محمد برکات. (۱۴۰۵ق./۱۹۸۴م.). معالم‌المنهجالبلاغی عند عبدالقاهر الجرجانی. عمان: بینا.
حمیری، نشوان‌بن سعید. (1420ق.). شمس‌العلوم. چ1. دمشق: دار الفکر.
حیدری، محمد. (1381). معجم الأفعال المتداولة. چ1. قم: المرکز العالمی للدراسات الإسلامیة.
خطّابی، محمدبن ابراهیم. (بی‌تا). اعجاز القرآن. چ3. مصر: دار المعارف.
دامن‌پاک مقدم، ناهید. (1380). بررسی نظریة عرفی بودن زبان قرآن. چ1. تهران: نشر تاریخ و فرهنگ.
دراز، محمد عبدالله. (1391ق.). مدخل الی القرآن الکریم. لبنان: المکتب الإسلامی ـ دار القرآن الکریم.
زمخشری، جارالله محمود. (1979م.). أساس‌البلاغة. چ1. بیروت: دار صادر.
ـــــــــــــــــــــــــــــــ . (1386). مقدمةالأدب. چ1. تهران: مؤسسه مطالعات اسلامی دانشگاه تهران.
زرکشی، محمدبن عبدالله. (1376ق.). البرهان فی علوم القرآن. تحقق محمد أبوالفضل إبراهیم. چ1. قاهره: دار إحیاء الکتب العربیة.
زوبعی، طالب محمداسماعیل. (1997م.). البلاغةالعربیة: علم المعانی بین بلاغةالقدامی و اسلوبیة المحدثین. چ1. بنغازی: جامعة قان یونس.
زقروق، محمود حمدی. (1423ق.). الموسوعةالقرآنیةالمتخصصة. القاهرة: وزارة الأوقاف مصر.
سجودی، فرزان. (1387). نشانه‌شناسی کاربردی. چ1. تهران: علم.
سیوطی، عبد الرحمن جلال‌الدین. (1421ق.).الإتقان فی علوم القرآن. چ2. بیروت: دار الکتاب العربی.
سعیدی روشن، محمد‌باقر. (1383).تحلیل زبان قرآن. چ1. تهران: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی/ مؤسسة پژوهشی حوزه و دانشگاه.
سعیدی، حبیب‌الله. (بی‌تا). مقدمه‌ای بر زبانشناسی متن. پایانامة کارشناسی ارشد دانشگاه فردوسی مشهد: دانشکدة ادبیات و علوم انسانی.
سیبویه، عمرو بن عثمان. (بی‌تا). الکتاب. تحقیق عبدالسلام محمد هارون. بیروت: دار النشر.
صبحی صالح. (1374). پژوهش‌هایی دربارة قرآن و وحی. ترجمة محمد مجتهد شبستری. چ4. تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی.
صباغ، محمدبن لطفی. (1410ق.). المحات فی علوم القرآن واتجاهات التفسیر. چ1. بیروت ـ لبنان: المکتب الإسلامی.
صدر، محمد باقر. (1359ق.). انسان مسئول و تاریخ ساز از دیدگاه قرآن. ترجمة محمد مهدی فولادوند. تهران: بنیاد قرآن.
طریحی، فخرالدّین بن محمد. (1375). مجمع‌البحرین. چ3. تهران: مرتضوی.
طباطبائی، سید محمدحسین. (1417ق.). المیزان فی تفسیر القرآن. چ5. قم: دفتر انتشارات اسلامی جامعة مدرسین حوزة علمیه.
عبدالقادر، حسین. (1998م.). أثر النحاةفی البحث البلاغی. قاهره: دار غریب.
عبدالمطلب، محمد. (1995م.). قضایا الحداثة عند عبدالقاهر الجرجانی. بیروت: دار التراث.
عبدالرئوف، حسین و مستنصر میر. (1391). مطالعة قرآن به منزلة اثری ادبی. ترجمة ابولفضل حرّی. چ1. تهران: نیلوفر.
عسکری، ابوهلال. (1419ق.). الصناعتین. تحقق علی محمد البجاوی ومحمد أبوالفضل إبراهیم. بیروت: المکتبة العصریة.
فراهیدی، خلیل‌بن احمد. (1409ق.). کتاب العین. چ2. قم: نشر هجرت.
فقهی‌زاده، عبدالهادی. (1374). پژوهشی در نظم قرآن. تهران: جهاد دانشگاهی.
فقیه، اسماعیل. (1381). زبان، سوسور و ویتگنشتاین. چ1. تهران: مرکز.
فیروزآبادی، محمدبن یعقوب. (1415ق.). القاموس‌المحیط. چ1. بیروت: دار الکتب العلمیة.
فیومی، احمدبن محمد. (1414ق.). المصباح المنیر فی غریب الشرح الکبیر للرافعی. چ2. قم: مؤسسة دار الهجرة.
قرطبی، أبوعبد الله محمد. (1423ق.). الجامع لأحکام القرآن. تحقیق هشام سمیر البخاری. ریاض: دار عالم الکتب.
قائمی‌نیا، علیرضا. (1389). بیولوژی نص نشانه‌شناسی و تفسیر قرآن. تهران: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشة اسلامی.
قفطی، علی‌بن یوسف. (1424ق.). إنباه الرواةعلی أنباه النحاة. چ1. بیروت: المکتبة العنصریة.
محمد أبوموسی، محمد. (2010م.). مدخل إلی کتابی عبد القاهر الجرجانی. چ1. القاهرة: مکتبة وهبة.
مرتضی زبیدی، محمدبن محمد. (1414ق.). تاج‌العروس. چ1. بیروت: دار الفکر.
معرفت، محمدهادی. (1373). تناسب آیات. چ1. قم: بنیاد معارف اسلامی.
موسی، حسین یوسف. (1410ق.). الإفصاح. چ4. قم: مکتب الأعلام الاسلامی.
مهنا، عبد الله علی. (1413ق.). لسان اللسان. چ1. بیروت: دار الکتب العلمیة.
مؤدب، سید رضا. (1378).نزول قرآن و رؤیای هفت حرف. چ1. قم: دفتر تبلیغات اسلامی.
ناتل خانلری، پرویز. (1366). زبانشناسی و زبان‌فارسی. چ1. تهران: انتشارات توس.
ن‍ج‍ف‍ی، اب‍وال‍ح‍س‍ن. (1387). مبانی زبانشناسی و کاربرد آن در زبان ف‍ارس‍ی. چ10. تهران: نیلوفر.
نکونام، جعفر. (1390). درآمدی بر معناشناسی قرآن. قم: دانشکدة اصول دین.
The Quran Translated. (1937-1939). With rearrangement of the surahs. Edinurgh: Bell Richard.
)