روح الله محمدعلی نژاد عمران؛ حمید نصرتی؛ فرزاد دهقانی
چکیده
کلیدهای فهم قرآن کریم، بسیار هستند و هر شخص با توجه به درک خود و سطح دانشی که دارد، به نحوی میتواند از این دریای بیکران استفاده کند. این کتاب الهی از عموم مردم خواسته به هر شکلی که میتوانند، قرآن را فهمیده و در زندگی خود پیاده کنند. تفکّر، تعقّل، تفقّه و... . یکی از راههای فهم قرآن کریم، تدبّر در آن است که در عصر حاضر با استقبال چشمگیر ...
بیشتر
کلیدهای فهم قرآن کریم، بسیار هستند و هر شخص با توجه به درک خود و سطح دانشی که دارد، به نحوی میتواند از این دریای بیکران استفاده کند. این کتاب الهی از عموم مردم خواسته به هر شکلی که میتوانند، قرآن را فهمیده و در زندگی خود پیاده کنند. تفکّر، تعقّل، تفقّه و... . یکی از راههای فهم قرآن کریم، تدبّر در آن است که در عصر حاضر با استقبال چشمگیر اندیشمندان قرآنی همراه بوده و همواره مورد بحث و بررسی قرار میگیرد. تدبّر در قرآن با روشهای مختلفی آموزش داده میشود که در این پژوهش یکی از آنها مورد بررسی، تحلیل و نقد قرار میگیرد. پژوهش حاضر سعی کردهاست تا با روش توصیفی-تحلیلی به بررسی و نقد شیوة «تدبّر سورهمحور در قرآن» در ایران بپردازد و کارکردهای آن را در ایران و دیگر جوامع اسلامی بررسی نماید. نتایج حاصل در خلال این پژوهش این بود، پیروان این شیوه برآنند تا با آموزش ساده و سلیس تدبّر، شیوهای نو ابداع کنند، ولی به نظر میرسد روش تدبّری ایشان بسیار نزدیک به روشهای تفسیری است و شاید بتوان گفت تدبّری که در این شیوه آموزش داده میشود، همان تفسیر است. تنها تفاوتی که با تفسیر مشاهده میشود، قرائت کامل سوره پس از گذشت هر یک از مراحل تدبّر در طول سور، رسم نمودارها و دعا است که پایان سوره انجام میشود.
روح الله محمدعلی نژاد عمران؛ حمید نصرتی؛ فرزاد دهقانی
چکیده
تدبر دستوری همگانی است که انجام آن در قرآن برای عموم میسّر دانسته شده است؛ صاحبنظران علوم قرآنی در پی سادهترین راه برای آموزش تدبر در قرآن به عموم مردم روشهائی را به دست دادهاند. ازجمله روشهای ارائه شده، شیوة سوره-واژهمحور است. شیوهای که برای تدبر در قرآن، تکیه محض بر واژه و یا بر یک سوره خاص نداشته؛ بلکه بهصورت تلفیقی ...
بیشتر
تدبر دستوری همگانی است که انجام آن در قرآن برای عموم میسّر دانسته شده است؛ صاحبنظران علوم قرآنی در پی سادهترین راه برای آموزش تدبر در قرآن به عموم مردم روشهائی را به دست دادهاند. ازجمله روشهای ارائه شده، شیوة سوره-واژهمحور است. شیوهای که برای تدبر در قرآن، تکیه محض بر واژه و یا بر یک سوره خاص نداشته؛ بلکه بهصورت تلفیقی به کلمات و سورهها میپردازد. این مقاله به شیوۀ کتابخانهای و با روش توصیفی- تحلیلی به نقد شیوة تدبر سوره - واژهمحور قرآن کریم و کارکردهای پرداختهاست. در شیوۀ سوره – واژه محور، تدبر احاطه بر غرض نزول کلمات، آیات و سوَر معنا شده که شرط تحقق آن طهارت بوده و نخستین گام در آن، تفکر است. تدبر در این شیوه، از سطوح مختلفی برخوردار میباشد که با رسم نمودارهایی همراه است. این شیوه ضمن بهرهمندی از امتیازات، مورد نقد مبنائی و روشی است؛ تدبر، احاطه و دستیابی به کنه مطلب نیست بلکه دقت و تأملی عمیق است که همراه با توجه قلبی باشد. ثانیاً تفکر، سطحی متفاوت از تدبر بوده و نباید مرحلهای از آن دانست. ثالثاً هدف تدبر، عمومی کردن فهم قرآن است لذا تعیین سطوح مختلف در استفاده از این شیوه و رسم نمودارهای پیچیده که نیازمند کسب مهارتهای فراوانی است برای عموم میسّر نبوده و به تفسیر نزدیکتر است. رابعاً آنچه در شیوه مورد بحث به تدبر کلمهای یاد میشود، نوآوری خاصی نشده است جز اینکه نمودارهای پیچیده به آن اضافه شده که فرد را دچار سرگردانی میکند.
