روش‌شناسی تفسیری یکی از مهم‌ترین علوم در حوزة قرآن‌پژوهی است که می‌تواند به شیوه‌های مختلف فهم و تفسیر قرآن را از آن استخراج نمود. میزان آشنایی مفسّر با متن و مؤلّف نیز ارتباط مستقیم با این فهم دارد. این ویژگی در حضرات معصومین (علیهم‌السّلام) به سبب قرابت ایشان با متن قرآن و عالم وحی، مطالعة روایات تفسیری را از دو بُعد دارای اهمیّت ...
بیشتر
روش‌شناسی تفسیری یکی از مهم‌ترین علوم در حوزة قرآن‌پژوهی است که می‌تواند به شیوه‌های مختلف فهم و تفسیر قرآن را از آن استخراج نمود. میزان آشنایی مفسّر با متن و مؤلّف نیز ارتباط مستقیم با این فهم دارد. این ویژگی در حضرات معصومین (علیهم‌السّلام) به سبب قرابت ایشان با متن قرآن و عالم وحی، مطالعة روایات تفسیری را از دو بُعد دارای اهمیّت مضاعف میکند. اوّل از حیث القای محتوا و دوم به جهت الگوگیری از شیوة تفسیری آنها. کلام و پاسخهای امام رضا (ع)، با قرآن و برگرفته از قرآن میباشد. لذا نیاز به بیان معصوم (ع) در تفسیر قرآن ضروری است و کمتوجّهی یا بیتوجّهی، موجب خروج و انحراف از مراد واقعی در آیات قرآن شود. شیوة تفسیری امام رضا (ع) در گونههای مختلفی از جمله ارشادی، تطبیق مصداقی و تطبیق فعلی و رفتاری ـ اعمّ از عملکرد و رفتار خود یا دیگران ـ ظهور دارد. در مواردی استناد به بخشی از آیه بوده است نه کُلّ آیه یا چند آیه. میتوان گفت شیوة تفسیری معصومان (علیهم‌السّلام)، اگرچه در مواضعی برای دیگران قابل الگوبرداری است، ولی در همة موارد، شمولیّت ندارد و قابل تسرّی به افراد عادی نیست.
اصطلاح «اُمّ‌الکتاب» سه‌بار در آیات قرآن به‌کار رفته است. نظرهای گوناگونی در این‌باره بیان شده است که باید گفت اتفاق‌نظر چشمگیری در میان آنها دیده نمی‌شود. برخی آن را در هر سه آیه یکی انگاشته و منطبق بر لوح محفوظ تلقّی کرده‌اند. عدّه‌ای دیگر نیز تفاوت‌هایی میان سه کاربرد قائل شده‌اند. به‌نظر می‌رسد که هر آیه را در عین عنایت ...
بیشتر
اصطلاح «اُمّ‌الکتاب» سه‌بار در آیات قرآن به‌کار رفته است. نظرهای گوناگونی در این‌باره بیان شده است که باید گفت اتفاق‌نظر چشمگیری در میان آنها دیده نمی‌شود. برخی آن را در هر سه آیه یکی انگاشته و منطبق بر لوح محفوظ تلقّی کرده‌اند. عدّه‌ای دیگر نیز تفاوت‌هایی میان سه کاربرد قائل شده‌اند. به‌نظر می‌رسد که هر آیه را در عین عنایت به دیگر آیات - بهویژه دو کاربرد دیگر - نباید از نظر معنایی با هم خلط نمود و باید هریک را در جای خود بررسی کرد. با تأمّل در سیاق این آیات میتوان بدیننتیجه رسید که این اصطلاح در مواضع مختلف به مدلول خاصّی دلالت دارد که جدا از دلالت آن در موضع دیگر است. از اینروی میتوان گفت که عبارت اُمّ‌الکتاب در آیات قرآن از معنای نسبی برخوردار است و معانی متعدّدی را حَسَب جایگاه خود برمیتابد؛ بهطوری که در آیهای به بخشی از کتابِ نازل شده بر پیامبر اسلام (ص)، در آیهی دیگری به منشأ امور تشریعی و در آیهای دیگر به مرجع اموری تکوینی دلالت دارد. وجه مشترک این اصطلاح در این است که در هر سه مورد اتّصال آن به منبع الهی و وحی کاملاً روشن است.
