منیره فرضی شوب؛ فرشته فرضی شوب؛ زهره شاه قاسمی
چکیده
چکیده ارتباط میان انسان‌ها سنگ بنای جامعة انسانی است و هر ارتباطی حدّاقل از سه مؤلّفة متکلّم (ارسال‌کنندة پیام)، پیام (متن/ کلام)، مخاطب (دریافت‌کنندة پیام) تشکیل می‌شود. هدف از برقراری ارتباط نیز نقل و انتقال پیام است. هر متکلّم برای اینکه پیام خود را به بهترین شکل به مخاطب ارایه کند، نیازمند آن است که اطّلاعاتی در مورد مخاطب داشته ...
بیشتر
چکیده ارتباط میان انسان‌ها سنگ بنای جامعة انسانی است و هر ارتباطی حدّاقل از سه مؤلّفة متکلّم (ارسال‌کنندة پیام)، پیام (متن/ کلام)، مخاطب (دریافت‌کنندة پیام) تشکیل می‌شود. هدف از برقراری ارتباط نیز نقل و انتقال پیام است. هر متکلّم برای اینکه پیام خود را به بهترین شکل به مخاطب ارایه کند، نیازمند آن است که اطّلاعاتی در مورد مخاطب داشته باشد و بر مبنای آن اطّلاعات، به محتوایی که در دست دارد، شکل و ساختاری منطقی و اثربخش بدهد. کتاب نهج‌البلاغه مجموعه‌ای متشکّل از پیام‌هایی دینی و اخلاقی است که خطاب به مردمی با ویژگی‌های گوناگون بسیار بیان شده است، با وجود گوناگونی پیام‌ها و مخاطبانِ این کتاب، همة سخنوران بزرگ ادبیّات عربی و پارسی برآنند که انتقال پیام در این کتاب به شکلی تحسین‌برانگیز صورت گرفته، به گونه‌ای که آن را بزرگترین شاهکار ادبیّات عربی پس از قرآن قرار داده است، چرا که شاخصه‌ها و معیارهایی صحیح و مؤثّر را برای تقسیم‌بندی مخاطبان به کار برده است. این پژوهش با سیری در نهج‌البلاغه به جستجوی این شاخصه‌ها می‌پردازد. شاخصه‌هایی که از نظر جامعیّت و روش‌مندی در تمامی ادوار قابل استفاده و با حذف مواردی که با نقش سنّتی مخاطب در دورة اوّلیّة اسلام در تضاد است ـ کاملاً بر اصول علمی مبحث مخاطب‌شناسی در علم ارتباطات قابل تطبیق است.
بهناز پیامنی
چکیده
سخن گفتن فرایندی ارتباطی است که طیّ آن پیامی از گوینده به مخاطب منتقل می‌شود و با توجّه به چگونگی مخاطب و نحوه‌ی بیان پیام، گفتگو (= Dialogue) یا تک‌گویی (= Monologue) نام می‌گیرد. دیالوگ از لغت یونانی دیالوگوس (= Dialogos) گرفته شده که مرکّب از «logos» به معنی کلمه و «dia» به مفهوم «میان و درون» است که ممکن است در برخی مواقع فاقد مخاطب ...
بیشتر
سخن گفتن فرایندی ارتباطی است که طیّ آن پیامی از گوینده به مخاطب منتقل می‌شود و با توجّه به چگونگی مخاطب و نحوه‌ی بیان پیام، گفتگو (= Dialogue) یا تک‌گویی (= Monologue) نام می‌گیرد. دیالوگ از لغت یونانی دیالوگوس (= Dialogos) گرفته شده که مرکّب از «logos» به معنی کلمه و «dia» به مفهوم «میان و درون» است که ممکن است در برخی مواقع فاقد مخاطب خارجی باشد، به این معنی که شخص ممکن است اندیشههایش را برای خود بیان کند یا برای مخاطبی که هیچگونه پاسخ و عکسالعمل آنی در برابر گفتار وی ندارد. بنابراین همهی دعاها و اشعار غنایی را میتوان به نوعی تک‌گویی محسوب داشت. بر این اساس، در این مقاله به بررسی گفتگو (دیالوگ) در برخی از داستاهای قرآن کریم، هم از دیدگاه گوینده و مخاطب و هم موضوع پرداخته شده است و از آنجا که هدف اصلی آن، بحث دربارهی گفتگوست، به صورت گذرا به برخی از تکگوئیها در داستان‌های مورد بررسی اشاره شده است.
