ولایت عصبه از دیدگاه نهج‌البلاغه

منصور پهلوان؛ حامد شریعتی نیاسر

دوره 2، شماره 4 ، مهر 1390، صفحه 1-22

https://doi.org/10.22054/ajsm.2011.5469

چکیده
  با وجود آنکه ولایت عصبه در حدیث و فقه امامیّه جایگاهی ندارد، امّا بسیاری از شارحان نهج‌البلاغه با استناد به حکمتِ «إِذَا بَلَغَ النِّسَاءُ نَصَّ الْحَقَائقِ فَالْعَصَبَةُ أَوْلَى»، از اولویّت عصبه بخصوص در امر تزویج بر ولایت مادر سخن گفته‌اند. این درحالی است که احادیث معارض در این باب فوق حدِّ احصاء است و اجمالی که در این ...  بیشتر

قاعده‌ی «الواحد» از منظر قرآن کریم (نقد و بررسی برخی دیدگاه‌ها)

سید محسن میری

دوره 2، شماره 4 ، مهر 1390، صفحه 23-48

https://doi.org/10.22054/ajsm.2011.5470

چکیده
  قاعده‌ی فلسفیِ «الواحد»، تطبیق آن بر خداوند به عنوان یکی از مصادیق قاعده، نیز بحث از اوّلین مخلوقِ صادر از خداوند، از مباحثی است که جایگاه خاصّی در فلسفه‌ی اسلامی دارد و فیلسوفان فراوانی به صورت گسترده و عمیق بدان پرداخته‌اند. یک پرسش مهم در اینجا آن است که آیا این قاعده و مباحث پیرامون آن و به طور خاص، نحوه‌ی صدور جهان از خداوند، ...  بیشتر

اسم اعظم الهی و چگونگی کارکردهای آن در قرآن

عبدالرضا مظاهری

دوره 2، شماره 4 ، مهر 1390، صفحه 49-72

https://doi.org/10.22054/ajsm.2011.5471

چکیده
  هر اسمی از اسماء الهی از نظر مصداق عین ذات و سایر اسما است، ولی از نظر مفهوم مغایر با ذات و سایر اسماست، پس هر اسم دارای دو دلالت است؛ یکی دلالت بر ذات و دیگر دلالت بر صفتی خاص که موجب تمییز آن اسم از اسماء دیگر می‌شود و خداوند که حقیقت واحد است، کثرت اسماء او بر اثر اعتبارات گوناگون بوجود می‌آید؛ مثلاً از این جهت که موجودات را آفریده، ...  بیشتر

جایگاه سنّت در روش تفسیر قرآن به قرآن

بهروز یدالله پور

دوره 2، شماره 4 ، مهر 1390، صفحه 73-106

https://doi.org/10.22054/ajsm.2011.5472

چکیده
  یکی از مباحث بنیادین در روش تفسیر قرآن به قرآن این است که این روش بر دولت رفیع آیات بنا شده و تلاش مفسّر در این روش تفسیری آن است تا‌ آیات قرآن را از درون قرآن مجید و با تکیه بر آیات دیگر تفسیر نمایند و بر این اساس، برخی از مفسّران مدّعی بی‌نیازی به هرآنچه غیر قرآن است و «قرآن بسندگی» یا «بسندگیِ متن» در تفسیر قرآن شده‌اند ...  بیشتر

معانی ثانوی جملات خبری در آیاتی از سوره‌ی بقره

اسماعیل تاج بخش

دوره 2، شماره 4 ، مهر 1390، صفحه 107-134

https://doi.org/10.22054/ajsm.2011.5473

چکیده
  منظور از معانی ثانوی جملات ـ اعم از خبری یا انشایی ـ مقاصد و غرض‌هایی است که گوینده به خاطر آنها جمله را ایراد می‌کند و این غیر از معنی و مفهوم ظاهری جمله است؛ مثلاً در آیه‌ی شریفه‌ی «ربّ إِنّی وضعتُها أُنثی» که از زبانِ مادر حضرت عیسی(ع) بیان شده است، معنی ظاهری آیه، دختر بودن نوزاد است و منظور نهایی آن اظهار تحسّر و اندوهِ گوینده ...  بیشتر

عدالت و رفتار صحابه

محمد صدقی

دوره 2، شماره 4 ، مهر 1390، صفحه 135-160

https://doi.org/10.22054/ajsm.2011.5474

چکیده
  مسأله‌ی تعدیل همه‌ی صحابه‌ی رسول خدا (ص) نظریه‌ای است که علمای اهل سنّت آن را مطرح کرده‌اند و سخت از آن طرفداری می‌کنند؛ یعنی آنان همه‌ی صحابه را عادل دانسته‌اند و به لوازم آن ملتزم هستند. از آنجا که این نظریه آثار مهم در معارف اسلام، از جمله حجّیت قول صحابی دارد، این مقاله آن را از زاویه‌ی کارکرد خود صحابه مورد نقد و بررسی قرار ...  بیشتر

نقد و بررسیِ ترجمه‌ی رضا اصفهانی و همکاران از قرآن کریم

ناصر حمزه پور؛ صمد عبداللهی عابد

دوره 2، شماره 4 ، مهر 1390، صفحه 161-188

https://doi.org/10.22054/ajsm.2011.5475

چکیده
  ترجمه که به‌معنای تبیین از زبانی به زبان دیگر است، اهمیّت زیادی دارد و زمانی که متن مورد ترجمه، کتاب آسمانی باشد، این اهمیّت بیشتر خواهد شد. از این‌رو، انتقال معانی قرآن به همان شیوایی که خداوند بیان داشته، در ترجمه امکان ندارد و ترجمه‌ی قرآن، صرفاً گوشه‌ی بسیار کوچکی از این کتاب را نمودار می‌سازد و جنبه‌ی قُدسی قرآن را دارا نمی‌باشد؛ ...  بیشتر